Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 8

[Lambrechts, Lambertus Henricus]

LAMBRECHTS (Lambertus Henricus), geb. te Danielsweerd 16 Jan. 1763, overl. te Born (bij Sittard) 20 Maart 1813. Na zijn priesterwijding in 1787 bediende hij de kapel van het huis Danielsweerd of Ridderweerd, waar zijn familie woonde. Daarna vertrok hij naar Maastricht, waar hij in Juni 1788 als priester in de Duitsche Orde werd opgenomen en 3 Aug. 1789 als zoodanig geprofest. In 1792 was hij deservitor der parochie Gruitrode (Belgische Kempen) en bekleedde aldaar ook de betrekking van rentmeester van de Duitsche Ordenscommanderie, waarschijnlijk tot het begin van 1796, toen hij als zoodanig werd opgevolgd door zijn broeder Johannes Petrus Franciscus Lambrechts. Op 1 Maart 1796 werd hij tijdelijk deservitor te Beek (Lb.) gedurende de ziekte en na het overlijden van den pastoor Kerckhofs, daarna sacrist en superior van het priesterhuis of priesterconvent te Maastricht (21 Maart 1796). Tijdens de fransche overheersching nam hij, ten einde aan het gevaar van het deportatiedecreet van 5 Sept. 1797 te ontkomen, den 14 Febr. 1798 de wijk over den Rijn. 3 Maart 1798

[p. 1006]

werd hij student in het civile en het kanonieke recht aan de universiteit te Munster; 27 Mei 1799 assistent of coadjutor van aartshertog Maximiliaan Frans van Oostenrijk, aartsbisschop van Keulen, grootmeester der Duitsche Orde, op het slot te Ellingen resideerende; 30 Dec. 1799 benoemd tot pastoor te Gemert, wat hij bleef tot de eerste helft van 1801, toen hij belast werd met de waarneming der vereenigde parochiën Buchten en Born. Bij de kerkelijke organisatie van 1804 werd hij door den Bisschop van Aken tot pastoor benoemd der nieuw opgerichte parochie Born en 6 April d.a.v. geïnstalleerd, waar hij op 50-jarigen leeftijd overleed.

Zie: Maasgouw (1886), 66, 1890, 27.

Verzijl