Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 8

[Flinck, Govert]

FLINCK (Govert), beroemd schilder, geb. 25 Jan. 1615 te Cleef, gest. 2 Febr. 1660 te Amsterdam (volgens Houbraken geb. 25 Dec. 1616, gest. 2 Dec. 1660); was eerst 1629 tot 1631 met Jacob Backer leerling van Lambert Jacobsz. te Leeuwarden, vervolgens te Amsterdam 1632-1635 leerling van Rembrandt. Uit zijn eerste huwelijk (1645) met Ingitta Thoveling (gest. 1651) zijn zoon Nic. Antonie (1646-1723, eveneens schilder), zijn tweede vrouw (getr. 1656) was Sophia van der Hoeven. Flinck's vroegere werken toonen ten duidelijkste den invloed van Rembrandt, zijn latere, zooals de mode te Amsterdam veranderde, dien van Barth. v.d. Helst; beide in zoo sterke mate, dat zij veelal nauwelijks van die zijner voorbeelden te onderscheiden zijn, Tot een krachtigen eigen schildertrant heeft hij het niet kunnen brengen. Hij bewoog zich uitsluitend op het gebied van portret en historie. Reeds bij zijn leven stond hij in hoog aanzien, zoodat de regeering der stad Amsterdam hem de beschildering der burgemeesterskamer en der raadkamer in het stadhuis opdroeg, zoodat hij drie der voornaamste doelenstukken van zijn tijd mocht vervaardigen, dat de hoogste en rijkste personen van Amsterdam hun portretten door hem lieten schilderen, dat de beroemdste dichters van zijn dagen, als Vondel, Jan Vos, Brandt, zijn lof zongen en dat de eerste graveurs, als Bloteling en Houbraken, zijn werk in plaat brachten. Eer en welstand bracht hem zijn korte werkzaamheid, en een

[p. 550]

rijke verzameling van kunstvoorwerpen getuigde bij zijn vroegen dood van een welbesteed leven en een voorname gezindheid. Van G. Flinck's schilderijen zijn de meest beroemde in Amsterdam gebleven: De vier Doelheeren of Overlieden der Kloveniers (1642), het Corporaalschap van kapitein Albert Bas en lieutenant Lucas Conyn (1645), het schuttersfeest bij het sluiten van den Vrede van Munster (1648), Isaac zegent Jacob (1638), de portretten van Amalia van Solms, Vondel, J.J. Leeuwen Dz., G. Pz. Hulft, alle in het Rijksmuseum; het Gebed van Salonio en Marcus Curius Dentatus in het Paleis. De vele anderen zijn in de heele wereld verspreid, de meeste openbare musea (Den Haag, Rotterdam, Berlijn, Dresden, Weenen, Braunschweig, Frankfurt, St. Petersburg, Antwerpen e.a.) en tal van particuliere verzamelingen bezitten historiestukken of portretten van zijn hand.

Ook vele teekeningen van hem zijn bewaard gebleven (in Amsterdam, Haarlem, Londen, Berlijn, Weenen e.a.). De drie schilderijen van G. Flinck in De Dresdener Galerie heeft Goethe in 1790 aangeteekend als‘gut und warm’, ‘Rembrandtisch aber weniger Effekt’ en ‘niedlich und artig’ (Weimar-uitgave dl. 47, bl. 380 v.).

Zijn portret komt voor op zijn schilderij ‘Het Schuttersvredefeest’ in het Rijksmuseum. Zijn portret geschilderd door A. Bloteling, werd gegaveerd door Bloteling en W. Vaillant. Gegraveerde portretten door A. Bloteling naar P. van Zijll, door C. Ploos van Amstel naar zijn zelfportret, door W. Vaillant naar Geraers, door H.E.C. Hess; gelithografeerd door Max Franck en W. Flackenecher in Gall. München II, 82.

Zie: Hofstede de Groot in ThiemeBecker's Künstlerlexikon XII (1916), waar ook de oudere literatuur en de bronnen zijn vermeld.

Kossmann