Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 8

[Delprat, Daniël]

DELPRAT (Daniël), zoon van Daniël Delprat en Marie Anne Humbert, geb. te Amsterdam 15 Aug. 1758, gest. in den Haag 27 Mei 1841. Hij studeerde in de theologie te Leiden onder L.C. Valckenaer en Schultens en te Amsterdam onder Curtenius. In 1788 werd hij beroepen tot waalsch predikant te Zutphen, in 1790 als zoodanig te Utrecht. Een jaar later nam hij een gelijk beroep aan naar den Haag, dat op uitdrukkelijk verlangen van Willem V op hem was uitgebracht. Ook na de omwenteling van 1795 bleef hij als waalsch predikant in functie. Maar zijn afkomst, ambt, bekwaamheid en rechtschapenheid gaven hem in den franschen tijd als van zelf een invloedrijke positie in de regeeringskringen; ook door zijn volkomen beheersching der beide talen werd hij de bemiddelaar tusschen de bataafsche en de fransche regeering. Hij kwam in zeer nauwe relatie met den minister van buitenlandsche zaken van der Goes; in September 1798 werd hij zelfs diens secretaris-generaal. Ook tot Lodewijk Napoleon trad Delprat onmiddellijk in nauwe betrekking; voor den Koning heeft hij zeer veel nota's en rapporten opgesteld. Na den dood van den secretaris-generaal Bosscha wilde de Koning Delprat tot diens opvolger benoemen. Maar deze gaf er de voorkeur aan predikant te blijven, waarop de Koning hem toestond dit ambt tegelijk met dat van secretaris-generaal te blijven bekleeden. Ook na de inlijving bleef hij in ambtelijke functie: op verzoek van den hertog van Plaisance kwam hij ambtelijk in verband tot het keizerlijk gerechtshof in den Haag en tot andere departementen voor het redigeeren der stukken, bestemd voor de keizerlijke regeering te Parijs. Na de om-

[p. 378]

wenteling stond hij Hogendorp op dezelfde wijze ten dienste. Intusschen had hij voortdurend zijn predikambt waargenomen; als predikant zat hij ook in de kerkelijke commissiën onder koning Lodewijk en den Keizer, die een nieuwe kerkelijke organisatie zouden beramen. Evenzoo zat Delprat in de commissie ter voorbereiding van de kerkorde van 1816, gelijk ook in de synode van 1816 en van 1817. In laatstgenoemd jaar werd hij benoemd tot hofprediker; hem was ook de godsdienstige vorming der Prinsen en Prinsessen opgedragen. In 1827 vroeg en verkreeg hij zijn emeritaat, maar bleef tot zijn dood hofprediker. Hij huwde te Amsterdam den 11. Oct. 1784 Françoise May, dochter van Jean May en Marthe Naudin, die hem elf kinderen schonk. Delprat behoorde tot de gematigde orthodoxie van zijn tijd; hij was aanhanger van het rationalistisch supranaturalisme, dat destijds in de kerk nog algemeen werd aangehangen. Wij bezitten van hem een Journal concernant les événements politiques de notre patrie depuis 1798-1807, dat belangrijke gegevens over dezen tijd bevat en door zijn kleinzoon Mr. H. Delprat is uitgegeven (in Bijdr. en Med. v.h. Hist. Gen. XIII, 174 vgl.).

Zie: Bosscha, Leven van Willem II, passim; Ypey en Dermout, Gesch. der Ned. Herv. Kerk IV, 508 vlg.; Bulletin de la Commission pour l'histoire des églises wallonnes III, 368 vlg.; Bijdr. en Meded. v.h. Hist. Gen. XIII, 174 vlg.; de Visser, Kerk en Staat III, 118, 141, 143, 157, 219, 223.

Brugmans