Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Wolters, Jacques Eugène Hubert]

WOLTERS (Jacques Eugène Hubert), geb. te Venlo 22 Oct. 1844, overl. te Antwerpen 25 Juni 1905, ongehuwd, zoon van Jan Gerard Hubert en van Maria Gertrudis Custers. Hij bezocht het college in zijn geboorteplaats, waar hij zonder een slecht leerling te zijn, meer tijd gebruikte om te teekenen, dan om te studeeren. Reeds op 7-jarigen leeftijd maakte hij teekeningen naar fotografieën. Toen hij 10 jaren oud was, kreeg hij particuliere lessen van een huisschilder in zijn vaderstad, welken hij na zes maanden verliet, daar deze hem niets meer leeren kon. Hij voltooide zijn studies aan het collegie en gaf op circa 16-jarigen leeftijd het verlangen te kennen om zich naar Antwerpen te begeven, maar zijn ouders vonden hem nog te jong en zonden hem naar Rolduc om zijn studies aldaar aan de handelsschool te voltooien. Eindelijk kreeg hij in 1864, na zijn klassieke studies voleindigd te hebben, de toestemming naar Antwerpen te gaan, ten einde de klassen der academie te volgen. Hij genoot hier het onderwijs van prof. Beaufaux, van Lerius en Jacob Jacobs. Daarna werd hij een leerling van Lamorinière. Gedurende drie jaren ontwikkelde hij zich ernstig bij dezen en vergezelde hem in den zomer op al zijn reizen. In 1869 maakte hij een tocht naar Duitschland en vestigde zich te Moyland bij Cleef, waar hij gedurende twee achtereenvolgende zomers verbleef, in den winter naar Antwerpen terugkeerende. In 1870 zond hij een schilderstuk ‘Vue aux environs de Givet’ naar het internationale concours van Sydenham, een ander ‘Vue des environs d'Hastières’ naar de tentoonstelling te 's Gravenhage. Het eerste kreeg de bronzen medalje en werd verkocht bij de opening der tentoonstelling voor den prijs van 100 pond sterling, het andere werd gekocht door Fop Smit te Rotterdam voor 1200 gulden. Op zekeren dag

[p. 1337]

gaf de schilder Bourçe hem den raad zich toe te leggen op het schilderen van zeegezichten. Wolters deed nu studies op de oevers van de Schelde; hij maakte kennis met Petit, ingenieur van den belgischen waterstaat, welken hij op zijn tochten vergezelde. Het eerste zeegezicht, dat hij schilderde was ‘La visite de la douane à Lillo’, hetwelk groot succes had op de tentoonstelling te Brussel. Wolters zond vervolgens zijn schilderstukken naar groote tentoonstellingen; hij hield drie persoonlijke exposities te Antwerpen in 1894, 1896 en 1897. In 1890 werd hij gedecoreerd met een afrikaansche orde bij gelegenheid van den verkoop van zijn schilderij: ‘Lever de lune en pleine mer’ aan den president der republiek Liberia. In 1892 verkreeg hij voor ‘Le Quai aux moules à Baesrode’ de bronzen medalje op de algemeene tentoonstelling te Scheveningen, waar hij ook nog een ‘Lever de lune à Lillo’ exposeerde. In 1894 werd hij als Belg genaturaliseerd. Verschillende zijner schilderstukken bevinden zich in particulier bezit, o.a. te Venlo bij zijn bloedverwanten.

Zie: Nos artistes (een belgisch werk over schilders), 221-224; H. Uyttenbroeck, Bijdragen tot de geschiedenis van Venlo I, 152; Jan Verzijl, Genealogie Wolters.

Verzijl