Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Schooten, Godfried II van]

SCHOOTEN (Godfried II van), oudste zoon van Hendrik van Schooten en Christina (van Breda?), kwam op het einde der 12e eeuw (de ouders leven nog in 1187) in het bezit der heerlijkheid Breda. Hij overleed 31 Januari 1217. Zijne echtgenoote, Lutgardis, vrouwe van Perck, eene bloedverwante van den brabantschen hertog, bleef aan het hoofd der bredasche heerlijkheid tot haren dood in het begin van 1223; haar lijk werd begraven in de krocht der St. Michielsabdij-kerk te Antwerpen, waar in 1842 haar graf werd weergevonden. Uit dit huwelijk zijn vijf kinderen bekend: Godevaart III (volgend artikel); Gilles van Breda (kol. 198); Hendrik van Breda (kol. 198); Sophia (zie Raso van Gaveren (1) kol. 461) en Beatrijs (zie Ger. van Wezemale).

Deze Godfried droeg den burcht van Breda met de bezittingen in den omtrek rond 1190 (de akte heeft geen dagteekening) op aan den hertog van Brabant, vermoedelijk tegen de aanspraak van den hollandschen graaf, die dan ook bij het vergelijk te Leuven 3 November 1200 afstand deed van de rechten op dit gebied. In 1213 werd Godfried beleend met de helft van de tol-inkomsten op de Schelde, met de tollen te Schakerloo en Ossendrecht, waardoor de brabantsche hertog een einde

[p. 1115]

wilde maken aan de afpersingen van de tolgaarders op de Schelde en de Striene.

Bij het opmaken der huwelijksovereenkomst tusschen Floris (V) van Holland en Mechteld van Brabant, 5 November 1214 te Antwerpen, hangt Godfried zijn zegel het eerst na de abten van Antwerpen en Tongerloo. Hierom meenen sommige schrijvers, dat hij met de onderhandelingen belast is geweest en in den loop van dat jaar in de omgeving van den hollandschen graaf vertoefde.

Zie: A.G. Kleyn, Geschiedenis van het land en de heeren van Breda (Breda 1861), 64 e.v.; Taxandria XII (1905), 223; P.J. Goetschalckx, Geschiedenis van Schooten, Merxem en Sint Job in 't Goor (1919) I, 55-76, met de daar aangehaalde bronnen.

Juten