Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Op Ten Noort, Willem Reinier]

OP TEN NOORT (Willem Reinier), zoon van Gerhard David (kol. 924) en van H.B. Brantsen, geb. te Zutfen 1771, gest. aldaar 1824. Hij studeerde te Leiden van 1788-91, promoveerde op een proefschrift Quaestiones quasdam ex jure civili depromptas in de beide rechten. Hij bekleedde vele betrekkingen en toonde groote belangstelling in staatkundige en wijsgeerige vraagstukken, wat o.a. blijkt uit zijn vertaling van een werk van J.H. Tieftrunk met den nederlandschen titel Over staatkunde en wetgeving (Zutfen 1801), waaraan een verhandeling over eudamonisme was toegevoegd. Deze leer der gelukzaligheid was van de hand van zijn vriend B. Nieuhoff.

In 1791 vestigde hij zich als advocaat te Zutfen en legde als zoodanig den eed af voor Gedeputeerde staten van dat kwartier. In 1804 benoemde het departementaal bestuur hem tot geërfden gerichtsman voor het district van Veluwezoom. In 1806 ontving hij zijn benoeming tot provisor van den huize Bornhof op de daartoe bestaande emolumenten; in hetzelfde jaar koos koning Lodewijk hem tot secretaris van landbouw in het depart. Gelderland en in 1809 tot lid der commissie tot het nemen van maatregelen ter verdelging van meikevers en keverwormen. De algemeene keizerlijke stadhouder, de hertog van Plaisance, benoemde hem (1810) provisioneel tot lid der ringcommissie in den ring van den Boven-Rijn en Boven-IJsel, terwijl het Gemeentebestuur van Zutfen hem tot lid der plaatselijke schoolcommissie aanstelde. In 1811 werd hij door den Keizer tot plaatsvervangend vrederechter in het kanton Zutfen en tot lid van den raad van het arrondissement Zutfen benoemd, het jaar daarna trad hij als maire dier stad op. Na de restauratie behield hij voorloopig dit ambt en zag zich tevens benoemd tot lid der commissie, belast met het ontwerpen der reglementen volgens welke de regeeringen zullen worden samengesteld. In 1814 benoemde de souvereine vorst hem tot lid van de Staten van Gelderland en ruim een maand later tot lid der Gedeputeerde Staten, terwijl hem zijn verzoek om te mogen aanblijven als secretaris der commissie van landbouw werd ingewilligd. Als lid van Gedeputeerde Staten zat hij in de commissie, die de verbetering der Berkel moest gaan opnemen, en werd hij o.a. ook belast met de installatie in 1816 van het nieuwe stadsbestuur van Doesburg in naam van den Koning. Zijn verblijf te Zutfen werd onderbroken door een verhuizing naar Rheden, waar hij zich van 1818 tot 22 metterwoon vestigde. Ook daar werd hij tot

[p. 933]

lid van den Gemeenteraad benoemd. Tot 1823 is hij als lid der Gedeput. Staten aangebleven, in welk jaar hij door de Staten zijner provincie tot lid der Tweede Kamer der Stat.-Gen. gekozen werd.

Hij was de laatste bezitter in zijn geslacht van het erve en goed Stickerslach, sedert 1523 door zijn voorvaderen bezeten. Hij verkocht het in 1813 aan de stichting Bornhof te Zutfen, die het thans nog bezit.

Willem Reinier is driemaal gehuwd geweest. In 1793 met Elizabeth Maria Graswinkel, dochter van Joan Harmen G., lid der vroedschap van Haarlem, en van Catalina Wilhelmina van Slingelandt; toen beiden overleden. Zij stierf in 1803. Uit dit huwelijk sproten 3 dochters en 1 zoon: Jan Cathalinus Hugo. In 1804 hertrouwde hij te Ruurlo met Maria Charlotte Philipina, wier vader Ludolph baron van Heeckeren tot de Wiersse toen burgemeester van Zutfen was. Haar moeder was Margaretha Schimmelpenninck v.d. Oije. Bij haar dood in 1811 liet deze hem na: een dochter en een zoon: Florent Sophius. In 1815 huwde hij te Amsterdam met Isabella Wilhelmina Vrugt, dochter van Willem Nicolaas V., kapitein ter zee, en van Albertina Henriëtta May, die hem vier zoons schonk: Willem Engelbert, Reinier Septimus, Albertus Octavus en Gijsbert Nonus. Weduwe geworden, hertrouwde zij op vijftigjarigen leeftijd te Amsterdam met Corn. Abrahamsz., cargadoor aldaar. Zij stierf in 1856.

Zie: Wijndelts, Het geslacht Op ten Noort.

Bartelds