[Montbrun-St. André, Etienne Henri Josué markies du Puy de]

MONTBRUN-ST. ANDRÉ (Etienne Henri Josué markies du Puy de), geb. te Emden 17 Febr. 1805, overl. te Kleef 20 Dec. 1867, was de zoon van P. du Puy de Montbrun-St. André, predikant, die tijdens de revolutie uit Frankrijk vluchtte, eerst predikant te Emden en later te Haarlem was en daar 18 Sept. 1804 overleed. De weduwe, uit Emden afkomstig, ging na het overlijden van haar echtgenoot weder te Emden wonen, en Montbrun werd hier opgevoed. Na aan de universiteit te Göttingen gestudeerd te hebben, werd hij leeraar in geschiedenis en aanverwante vakken te Haarlem en later te Kleef, waar hij omstreeks 1850 den titel professor verkreeg.

Hij had een zomerverblijf te Hauberg bij Elten en kwam er daardoor toe, een studie te maken van de wijzigingen, die de verdeeling van den Rijn in den loop der tijden ondergaan heeft. Van de

tweede zijner hieronder te vermelden boeken zegt J.W. Welcker (De Noorder Lekdijk bovendams, blz. 19): ‘Het is een bij de studie der bovenrivieren onmisbaar geschrift.’

Hij schreef: Recherches bibliographiques sur quelques impressions néerlandaises du quinzième et seizième siècle (Leiden 1836); Gedanken über die Nothwendigkeit der Schliessung der Mündung des alten Rheines unweit Lobith, das Hauptmittel die Schiffbarkeit des Rheines in seinem Stromscheidungsgebiethe zu befördern, zu verbessern und zu erhalten, mit einer Flusskarte (Emmerich 1850); Die Hauptveränderungen des unteren Rheinbettes namentlich zwischen Köln und Xanten in Annalen des historischen Vereins des Niederrheins (1859, blz. 138); Verhandeling over de oorzaken der dijkbreuken en voornamelijk over die in den bandijk en den Rijnspoorweg te Babberik in de gemeente Zevenaar (Amst. 1861).

In het tweede dezer werken geeft hij zich de voorletter S., d.i. Stephan, de duitsche vertaling van zijn eersten franschen voornaam.

In zijn werken heeft hij zijn titel markies en den naam St. André nimmer gebruikt.

Ramaer