Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Kersten, Henricus]

KERSTEN (Henricus), of Kerstingh, ged. te Venlo 15 Sept. 1715, begr. aldaar 20 Sept. 1771, zoon van Engelbertus K. en Gertrudis Janknecht, in 1757 door den pastoor van Venlo, met toestemming van den bisschop van Roermond, tot kluizenaar aangesteld, verzocht in een request aan den magistraat van Venlo, dat hem voor zijn leven lang tot vrije woning werd gegeven, de kluis, gelegen in het Ven, met den bijbehoorenden moeshof, daar de vorige eremiet Ludovicus Wennekens (zie het art. in dit deel) daarvan afstand had gedaan, omdat hij tot weesvader van het weeshuis was aangesteld. Hij mocht als eremiet in de kluis wonen en aalmoezen bijeenverzamelen, echter onder de volgende voorwaarden: hij moest de groenten en boomvruchten, welke hij niet tot eigen onderhoud noodig had, afstaan ten behoeve van het arme weeshuis en in het geval broeder

[p. 703]

Ludovicus Wennekens vroeg of laat naar genoemde kluis mocht terugkomen, of wel voor dezen plaats maken, of wel in geval van samenwoning hem als den oudsten erkennen en in die hoedanigheid allen eerbied toe dragen. Ook moest hij zich bezighouden met het cathegiseeren en onderwijzen der jeugd. Opmerking verdient, dat een zuster van Henricus Kersten, Joanna Barbara Kersten (ged. te Venlo 15 Nov. 1710) aldaar Nov. 1742 huwde met Ludovicus Wennekens, een neef of bloedverwant van den gelijknamigen kluizenaar.

Zie: Jan Verzijl, Kluizenaar te Venlo in 1757 in Maasgouw 1925, 38.

Verzijl