Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Elst, Egon van der]

ELST (Egon van der), geb. te Werkendam 1 Mei 1826, overl. te Heerlen 30 April 1897, was de vierde zoon van J.W. van der Elst, notaris en M.C. Buschkens. Hij behoorde onder de eerste studenten aan de Koninklijke academie te Delft, waar hij van Jan. 1843 tot Juli 1846 studeerde en in laatstgenoemde maand het diploma van burgerlijk ingenieur behaalde. Hij ging vervolgens met eenige ambtgenooten onder de leiding van C. de Groot van Embden (VI, kol. 643) naar Engeland om den mijnbouw practisch te leeren kennen en verwierf te Delft in 1848 het diploma van mijningenieur.

In de volgende jaren deed hij nog verscheidene studiereizen en in 1850 werd hij aangesteld tot directeur van de Domaniale mijn te Kerkrade, van welke krachtens de wet van 19 Juni 1845 bij overeenkomst van 4-8 April 1846 het beheer en genot voor den tijd van 99 jaren was afgestaan aan de concessionarissen van den spoorweg van Maastricht naar de Pruisische grens in de richting naar Aken, met een zijtak naar de Domaniale mijn. Nadat hij deze mijn behoorlijk had ingericht en tot bloei gebracht, en voor de stoffelijke belangen der mijnwerkers had zorg gedragen door de oprichting van een fonds voor den bouw van arbeiderswoningen en in 1856 van een ondersteuningsfonds voor de arbeiders, werd hij bij Koninklijk besluit van 22 Juni 1876 met ingang van 1 Juli

[p. 405]

d.a.v. onder den titel van ingenieur der mijnen en groeven in Nederland belast met de algemeene leiding van het mijnwezen in Nederland. Kort daarna, bij besluit van 9 Juli 1876, werd hij benoemd tot commissaris des Konings voor de Domaniale steenkolenmijnen en als zoodanig belast met de handhaving van de bepalingen der overeenkomst en de regelmatige exploitatie van genoemde mijn. Hij verhuisde in 1890 van Kerkrade naar Maastricht, en in 1893 naar Heerlen.

Van 1876 tot 1893 stelde hij de concessie-akten voor verschillende particuliere mijnen in Limburg op. Hij ontwierp het reglement betrekkelijk de ontginning van steenkolenmijnen, vastgesteld bij Koninklijk besluit van 28 Juni 1877. Dit reglement is van kracht gebleven tot het door dat van 22 Sept. 1906 vervangen is.

Hij schreef: Afdammingen, uitgevoerd in de Domaniale steenkolen mijnen te Kerkrade in Notulen Kon. Inst. v. Ingenieurs 1862-63, blz. 156; De steenkolenmijnen in Limburg in Tijdschr. ter bevordering van nijverheid, 41e deel (1878), blz. 33.

Hij huwde 22 Mei 1855 Maria Suzanna Hupkens, geb. 21 Nov. 1826, overl. 29 Sept. 1891, bij wie hij een zoon Mr. F. Hupkens van der Elst, rechter te Zutfen en 2 dochters had.

Ramaer