Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Duchastel, L.G.I.F., graaf]

DUCHASTEL (L.G.I.F., graaf), geb. 21 Juni 1808, te Hovaran, in Moravië, overl. te Nizza 26 Jan. 1880, maar bijgezet in een eigen grafkelder, op het kerkhof van ‘Campo santo dei Tedeschi’ te Rome. Bij het onverwacht afsterven van onzen gezant, graaf Liedekerke-Beaufort in 1855, regelde D., als zaakgelastigde der nederlandsche legatie te Rome, waar hij reeds vroeger, gedurende 1844-1846, in diezelfde betrekking werkzaam was geweest, diens nalatenschap. In 1858 verkreeg hij den titel van minister-resident, en in 1866 dien van gezant bij den H. Stoel. Zijn correspondentie berust, evenals de papieren van zijn drie voorgangers, in de bibliotheek van ‘Il Resorgimento’ te Rome. Toen het onze Regeering bleek, dat genoemde vereeniging niet geneigd was restitutie te doen, natuurlijk met schadevergoeding, van deze documenten, en al evenmin, om op kosten van Nederland afschriften daarvan te laten vervaardigen, kreeg ondergeteekende van den minister van buitenlandsche zaken opdracht het in den Haag ontbrekende van die briefwisseling, zoo mogelijk, aan te vullen. Gedurende 1920-1921 heeft hij zich van die taak kunnen kwijten, dank zij vooral de toeschietelijk-

[p. 394]

heid der beheerders van ‘Il Resorgimento’, en in het bizonder van Z.E. Salandra. Ook was het hem mogelijk om, met goedkeuring der betreffende autoriteiten, het een en ander van deze correspondentie uit te geven in het Jaarverslag I en II van het ‘Nederl. Hist. Instituut te Rome’. Zoo ook: het merkwaardig schrijven, dat D. heimelijk, met een oostenrijkschen courier, 20 Sept. 1870 naar den Haag zond, en waarin hij, op het Vaticaan vertoevende, mededeelt: welke de houding was van Pio Nono bij die droevige gebeurtenissen. Ook na de overweldiging van Rome bleef D. nog een paar jaren op zijn post gehandhaafd. Bij koninkl. besluit van 10 Juni 1872 werd onze gezant bij den H. Stoel echter op wachtgeld gesteld, en bij een ander besluit van 18 Sept. 1877 eervol ontslagen. Eerst in 1915 is de legatie aldaar tijdelijk hersteld.

Zie: Albers, Gesch. v.h. herstel der Hierarchie II; Goulmy, Hierarchie en Wetboek; Meded. v.h. Nederl. Hist. Instituut te Rome I (1921), 18; 167; II (1922), 3.

Hensen