Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Dorp, Filips van]

DORP (Filips van), tweede zoon van jhr. Frederik v.D. (zie VI, kol. 448) en Anna Schets, geb. 1587 in Zeeland, overl. in 1652, ging vroeg in dienst, klom op tot vice-admiraal van Zeeland, doch toen hij in 1621 te vergeefs beproefde om de duinkerker kapers te beteugelen, die den handel groote schade berokkenden, werd hem de schuld dier mislukking gegeven en werd hij te Vlissingen en Veere door het zeevolk gehoond. In 1624 betoonde hij echter zooveel moed, dat de Staten-Generaal hem een gouden eereketen schonken, terwijl in het volgend jaar de koning van Frankrijk hem tot ridder van St. Michiel verhief, alles wegens zijn gedrag bij la Rochelle onder luitenant-admiraal Haultain. Daarna (Juni 1627) tot luitenant-admiraal van Zeeland benoemd, werd hij door de Staten van Zeeland wegens zijn slecht beleid ontslagen, evenwel door den Prins en de Staten-Generaal ten minste in naam gehandhaafd en na den dood van Piet Hein in 1629 luit.-adm. van Holland en daarmede van de geheele vloot. Van de door Piet Hein voorgenomen noodige hervormingen kwam onder hem verder niets en zijn beleid vooral tegenover de Duinkerkers ondervond ook nu veel kritiek. In 1636 met een vloot uitgezonden om de haringvisschers te beschermen, was zijn beleid weder zeer onvoldoende, wat, naast de oude bezwaren

[p. 378]

tegen hem, zulke oneenigheden met de admiraliteit en de andere bevelhebbers van de vloot veroorzaakte, dat de beste kapiteins ontslag uit den dienst vroegen, daar zij onder hem niet langer wilden dienen, o.a. Marten Tromp en Witte de With. Zoo moest hij ten slotte zelf zijn ontslag vragen, dat Frederik Hendrik wel moest aannemen, ofschoon hij den ouden dienaar van zijn huis had willen handhaven (Oct. 1636). Zijn slap en verward beheer en weifelende leiding hadden hem als vlootvoogd onmogelijk gemaakt. Frederik Hendrik deed hem daarna benoemen tot raad der admiraliteit van de Maas, hetgeen hij tot zijn overlijden gebleven is. Hij was gehuwd met Sara van Baerle, bij wie hij drie dochters had.

Zijn portret a^o. 1634 naar een schilderij van Rembrandt, gegraveerd door S. Savry, met een gedicht zinspelende op zijn miskenning, is beschreven in Zelandia Illustrata I, 124; zijn portret is ook geteekend door J.M. Quinkhard.

Zie: Nagtglas, Levensber. van Zeeuwen I, 163 v.; de Jonge, Zeewezen I, 236, 237, 253, 258, 267 vlg.; Elias, Schetsen I, 102, 104 vlg.

Mulder