Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Cramer, Joseph Hubert]

CRAMER (Joseph Hubert), geb. 29 Febr. 1844 te Wageningen, overl. 31 Aug. 1899 te Bad Elster (Saksen) ontving op zeer jeugdigen leeftijd te Amsterdam het eerste vioolonderricht, en wel achtereenvolgens van: Rode, Lautenbach en Gravestein. Daarna, van 1853-56, kwam de jonge violist bij van Bree in de leer. Reeds op zijn twaalfde jaar trad Cramer op als solist op een concert van Felix Meritis; in Utrecht, in de studentenvereeniging ‘Mutua Fides’, droeg hij het 8ste vioolconcert van Spohr en de Fantaisie-Caprice van Vieuxtemps voor.

In 1857 ging hij, vergezeld van zijn ouders, naar Brussel, waar hij aan de leiding van Hubert Léonard werd toevertrouwd. Daarna begaf hij zich naar Leipzig, waar hij onder Ferdinand David, een leerling van Spohr, zijn studiën voltooide. Eenige malen trad hij, met veel succes als solist op. Tot 1860 vertoefde Cramer te Weimar, waar hij aan Liszt werd voorgesteld en zich in diens bijzondere gunst mocht verheugen. Door hem werd hij ten hove aldaar geïntroduceerd, waar hij zich herhaaldelijk liet hooren. Alvorens zich in zijn vaderland te vestigen, vertoefde Cramer drie maanden te Londen, waar hij op een Saturday Concert optrad.

[p. 339]

In 1862 werd hij tot concertmeester bij het groningsche orkest benoemd, maar reeds na twee jaar vertrok hij naar Amsterdam. Door Frans Coenen werd hij aangezocht deel uit te maken van diens strijkkwartetvereeniging. In den winter van 1865 werd hij tot eersten violist-concertmeester van het symphonie-orkest van het Paleis voor Volksvlijt benoemd, welke betrekking hij tot 1890 bekleedde. In 1877, toen Frans Coenen zich als concertmeester terugtrok, kwam hij in diens plaats bij de orkesten van Caecilia en Felix Meritis; eveneens verving hij Coenen als leider der kwartetuitvoeringen. Cramer behoort tot de oprichters van het conservatorium (1883), waaraan hij hoofdleeraar voor viool werd. Eenige jaren later werd hij leeraar aan de muziekschool van ‘Toonkunst’. Geruimen tijd (sinds 1883) was hij concertmeester van de uitvoeringen der Wagner-vereeniging en gedurende eenige jaren werkte hij mee in het orkest bij de ‘Festspiele’ te Bayreuth. Den 30sten Dec. 1901 werd op zijn graf een gedenkteeken onthuld.

Zie: H. Viotta, Onze hedendaagsche toonkunstenaars (Amst. 1893-96); J.H. Letzer, Muzikaal Nederland (Utrecht 1911).

Spier