Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 6

[Keynkamp, Werner]

KEYNKAMP (Werner), geb. te Lochem, overl. in 1427. Van zijn jeugd en jongelingschap is niets bekend. Toen hij later rector der school te Kampen was, werd hij als aanhanger van Gerrit de Groote door de stedelijke regeering ontslagen, uit de stad verwijderd en voor den tijd van tien jaar verbannen. Na den dood van de Groote (20 Aug. 1384) sloot hij zich aan bij Florens Radewijns en de Broeders des gemeenen levens te Deventer. Hij behoorde tot de oprichters van het klooster te Windesheim en tot de eerste zes personen die daar 17 Oct. 1387 ingekleed werden en geprofest. Gedurende ongeveer acht en twintig jaren heeft hij in drie windesheimsche kloosters het prioraat bekleed: te Windesheim zelf, van 17 Oct. 1388 tot omstreeks 30 Nov. 1391; achttien jaren lang in Nieuwlicht bij Hoorn; zeven jaar in Thabor nabij Sneek, waar hij de ruwe ijskoude harten der Friezen handelbaar maakte (‘Frisonum corda rudia brumali algore frigida effecit mansuetissima’). Keynkamp wordt geroemd als iemand van voorbeeldige braafheid, van strenge zedelijkheid, er op aangewezen bovendien om in conventen een goeden grondslag te leggen. Met dat al droeg zijn vroomheid een ziekelijk karakter: overdreven ootmoedig betoonde hij zich, schromelijk angstvallig en pijnlijk nauwgezet in de opvolging der voorgeschreven statuten. Aan het graveel is hij na langdurig en ge-

[p. 882]

duldig lijden in het klooster te Windesheim bezweken.

Zie: J.G.R. Acquoy, Het klooster te Windesheim en zijn invloed I (Utr. 1875), 251-255, met opgave van bronnen op blz. 251 aant. 9; J.C. van Slee, De kloostervereeniging van Windesheim (Leid. 1874), passim. In Acquoy, Gerardi Magni epistolae XIV (Amstelod. 1857), 49-56, staan van de Groote twee brieven afgedrukt: een aan W. Keynkamp (p. 49-52), een andere over hem (p. 53-56); inleidingen daarop: p. 48-49, 52-53.

Brinkerink