Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 6

[Cannegieter, Hendrik]

CANNEGIETER (Hendrik), zoon van Johan Hendrik Cannegieter en Elisabeth Trop, geb. te Steinfurt 24 Febr. 1691, gest. te Arnhem 21 Aug. 1770. Hij genoot zijn eerste onderwijs in zijn geboortestad, waar ook een athenaeum gevestigd was. Den 17. Sept. 1710 werd hij te Leiden onder zijn duitschen naam Heinrich Kannegiesser, Steinfurto-Westphalus, als student ingeschreven. Hij was daar de leerling van Voet en Noodt en vooral van Perizonius. Op de aanbeveling van Noodt werd hij in 1714 benoemd tot conrector te Arnhem. In 1719 bedankte hij voor het rectoraat te Deventer en verkreeg daarvoor te Arnhem den titel van hoogleeraar. Het volgende jaar werd hij tot rector benoemd. Sedert is hij ook te Arnhem gebleven; aanzoeken om te Harderwijk, Franeker en Utrecht het hoogleeraarschap te aanvaarden, werden door hem afgeslagen. In 1734 promoveerde Harderwijk hem tot doctor in de beide rechten honoris causa. Bij resolutie van 30 April 1763 werd Cannegieter door de Staten van Gelderland benoemd tot historieschrijver van dat gewest. Hij huwde 5 Aug. 1720 te Velp met Rachel Muys, geb. te Arnhem 28 Juni 1695, gest. te Leeuwarden 14 Jan. 1777.

Cannegieter heeft zeer veel in het licht gegeven over philologische, archaeologische en historische onderwerpen. Zeer veel heeft hij gepubliceerd in de Miscellaneae Observationes criticae en in de Miscellaneae Observationes novae. Van zijn afzonderlijk verschenen werken zijn te noemen: Aviani fabulae (Amsterdam 1731, 8o); zijn bekende Dissertatio de Brittenburgo, matribus Brittis, Britannica herba, Brittia Procopia memorata (den Haag 1734, 4o.); Observationes in diplomata ab Heda edita et in Venantium Fortunatum (Amst. 1734, 8o.); verder het Groot Gelders Placaet- Boeck ... bijeen versamelt en uitgegeven door W. van Loon en H. Cannegieter (Nijmegen, Arnhem 1701-1740, 3 dln. 2 bdn. fol. met registers, Arnhem 1740; Cannegieter is de bewerker van het in 1740 verschenen derde deel); zijn Eerste brief over bijzondere Nederlandsche oudheden; over de grafkelder bij Anlo, de zoog.

[p. 265]

donderbeitels en de vrouw Jakoba kannetjes (Arnhem 1757, 8^o); De mutata Romanorum nominum sub principibus ratione; item Postumus Bataviae adsertor, Hercules Magusanus, et Deus aggerum Bataviae auctor (Utrecht 1758, 4^o); Epistola de gemma Bentinchiana etc. (Utrecht 1764, 8^o.); Epistola ad comitem Ottonem de Lynden de ara ad Noviomagum Gelriae reperta aliisque inscriptionibus nuper effosis (Arnhem 1766, 8^o); De quibusdam depravatis locis Arnobii. In Otiis Transisalanis (Kampen z.j. 4^o); Harii Sicambri Tristia, cum praefatione et additionibus (Arnhem 1766, 4^o). Bovendien heeft Cannegieter zeer veel in handschrift nagelaten. De belangrijkste werken daarvan zijn een manuscript over de domburgsche oudheden, met afbeeldingen, een verhandeling over den in 1740 bij de Maliebaan gevonden romeinschen grafsteen, die tot zeer uitgebreide onderzoekingen over het verblijf der Romeinen hier te lande aanleiding gaf. Zoo heeft Cannegieter voor de oude geschiedenis van ons land tijdens de romeinsche heerschappij zeer veel nuttigen arbeid verricht, waarvan ook door latere onderzoekers dankbaar is gebruik gemaakt.

Zie: Saxe, Onomasticon VI, 471 vlg.; Strodtmann, Neues gelehrte Europa I, 14 vlg., IX, 61, 89; van Hasselt, Geldersch Maandwerk I, 364 vlg.; Versl. Kon. Akad. afd. Lett. III, 325 vgl. (over Cannegieters handschriften); Alg. Ned. Fam. Bl. 1883-84, no. 83.

Brugmans