Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 6

[Campen, Willem Cornelis van]

CAMPEN (Willem Cornelis van), geb. te Leiden 11 Apr. 1785, overl. te Spaarndam 2 Jan. 1842. Hij was een zoon van Pieter v.C. (die hiervoor gaat) en Jannetje du Mortier, werd 19 Sept. 1802 op 17-jarigen leeftijd als philos. stud. der leidsche Universiteit ingeschreven en schijnt daar tot 1809 gebleven te zijn. Voor dit jaar stelde hij den gebruikelijken nieuwjaarswensch van het herv. weeshuis op: De Leydsche Weezen aan de Burgerij dier stad (1808) en noemde zich in de onderteekening van dit dichtstuk theol. stud. Onder zijn gedicht Aan mijn' waarden vriend B.F. Tydeman bij de openlijke verdediging zijner dissertatie, gedrukt achter diens proefschrift, teekent hij 17 Juni 1809 als cand. tot den heiligen dienst en beroepen predikant van Haringkarspel en Dirkshorn, waar hij 30 Juli 1809 werd bevestigd. Na deze gemeente bediende hij Schoorl, Groet en Kamp (5 Aug. 1810), later Winkel (3 Juli 1814), en ten slotte van 15 Juni 1817 tot zijn dood Spaarnwoude en Spaarndam. Uit zijn huwelijk met Wilhelmina Frederica Booy sproten talrijke kinderen; een daarvan Abraham Willem is in dl. II, kol. 291 behandeld.

Nog vervaardigde hij als theol. stud een dichtwerk: Vlissingen op den 15 Januarij 1808, voorgelezen in de openbare vergadering van het Genootschap door Yver vruchtbaar den 3 Maart 1808 (Leyden 1808), naar aanleiding van een watersnood. Men vertelt dat een door hem tijdens de inlijving bij Frankrijk anoniem uitgegeven gedicht aanleiding is geweest tot grondige doch vruchtelooze nasporingen der politie. Na het herstel der onafhankelijkheid gaf hij uit: Mijne Verontwaardiging onder den franschen dwang, Drie dichtstukjes

[p. 262]

(Alkmaar 1814), waarvan een wellicht het bewuste is. In later jaren verzamelde hij een deel van zijn meest zeer huiselijke poëzie en gaf die uit onder den titel: Een twintigtal gelegenheids- en andere Verzen van V.C., waaronder een: Aan het weldadige Oud Nederland ter gelegenheid van de stormen van 24-26 Dec. 1836 en de door dezelve ontstane rampen en schaden op het IJ bij Spaarndam en Spaarnwoude (Amsterdam 1838). In het jaar van zijn dood verscheen nog zijn Verzameling van oorspronkelijke Nederd. logogryphen, charaden en raadsels, in versmaat, enz. (Utrecht 1842) bestemd voor kinderen als een leerzaam vermaak. Andere stukken van hem zijn in verschillende tijdschriften verspreid. Een blijvende plaats onder de nederlandsche dichters, zelfs van zijn tijd, hebben al deze werken hem niet kunnen verschaffen. Wat wij van hem kennen is goedmoedig en vroom, in de beide watersnoodgedichten en in de ‘verontwaardiging’ niet zonder opzettelijk pathos, naar vorm en uitdrukking tamelijk keurig, als geheel echter slechts zwakke navolging, waarnaast het werk van een Tollens oorspronkelijk en meesterlijk moet heeten.

Zie: Alb. Stud. Acad. Lugd. Bat.; B.F. Tydeman, Specimen Philologicum, exhibens conspectum operis Ibn Chalicani etc. (Lugd. Bat. 1809), waarachter op een los blad een gedicht van E.A. Borger in het friesch en het genoemde van van Campen; van der Aa, Nieuw woordenb. van nederl. dichters II (1845), 3; Navorscher III (1853), 363; Frederiks en van den Branden i.v.; Knuttel, Catal. v. pamfletten VI, no. 23420.

Kossmann