[Akersloot, Theodorus]
AKERSLOOT (Theodorus), geb. te Haarlem 1645, overl. te Alphen 1721. Glansrijk slaagde hij voor het praeparatoir examen in de classis Leiden, teneinde predikant te kunnen worden. Zijn beroep naar Valkenburg bij Leiden in 1676 is vooral merkwaardig om de verhouding van deze gemeente tot de ‘HoogEd. vrouwe van Valkenburgh’. Geen wonder, dat er placcaten tegen simonie moesten worden uitgevaardigd. ‘De corruptie van de kerk treedt hier duidelijk op den voorgrond’. De zucht tot conventikels te Valkenburg vond mede hare verklaring in den levenswandel van den predikant. In 1694 moest de classis hem ontslaan. Omdat hij hierna zelfs nog appel aanteekende tegen het beroep van zijn opvolger als predikant te Valkenburg, moest zijne zaak voor de Zuid-Hollandsche synode worden gebracht, die 6-16 Juli 1694 te 's Gravenhage vergaderde (zie de acta van deze synode, art. 6). De toegevendheid waarmede hij behandeld is, schijnt weinig in overeenstemming met het belang van de kerk. Tegenover de classis werd hij door de synode in zijn ambt gehandhaafd. In de gemeente kwam het ten gevolge daarvan zelfs tot vechtpartijen. Een ‘vredespredicatie’ door gedeputeerden van de classis op 12 Oct. 1695 kan weinig rust gebracht hebben. Wij hooren echter niets vóór 1705. De aanklachten liepen toen uit op eene ruiling van predikanten. Alphen, in de Baronie van Breda, had Jacobus Boerhaven beroepen. Met dezen kon de ruiling worden aangegaan.
Niettegenstaande alles werd zijne bekwaamheid meermalen geroemd, en blijkt zij ook uit eenige commentaren van zijne hand: De Sendbrief van Paulus aan de Gal. enz. (Leid. 1695); Uytlegging over den Zendbr. aan de Hebreën (Leid. 1698 en 1702); De Zendbr. van Paulus aan de Kol. enz. (Delft 1702); D'eerste zendbrief van Paulus aan die van Kor. enz. (Leid. 1707). Eigenaardig dat de classis het eerstgenoemde werk pas approbeeren kon, nadat het reeds gedrukt was. Het is ook in het Duitsch verschenen onder den titel: Schrift-mäszige Erklärung und Auslegung u.s.w. (Bremen 1699), vertaald door Conrad Bruszken. Eveneens vertaalde Alrich Plesken de daarop volgende studie, die werd uitgegeven als: Das Sendschrei-
Auteursrecht onbekend