Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Roepel, Antonie]

ROEPEL (Antonie), geb. te Paramaribo 28 Dec. 1774, overl. 14 Aug. 1857; zoon van Christiaan Roepel, officier in franschen dienst bij de Royal Deux Ponts en vervolgens kapitein bij het vrijkorps van Visher, en van Anne Fontana; uit dezen echt zijn 5 zonen en 6 dochters geboren, van welke kinderen Antonie de zesde in leeftijd was. Het geslacht Roepel stamt in vrouwelijke lijn af van het adeilijk geslacht Boussu; zijn grootvader Frederik Roepel was kolonel van het regiment cavalerie Royal Allemand; zijn grootmoeder was Agnes, gravin Pin et Vin.

Antonie begon in 1790 zijn militaire loopbaan als élève op het artillerie-college te 's Gravenhage, maar werd 2 jaar later adelborst bij de admiraliteit van Amsterdam, in Januari 1793 cadet bij het korps zee-artilleristen en in 1794 luitenant ter zee titulair. Als zoodanig wordt hij in genoemd jaar met een compagnie zee-artilleristen ontscheept om de vestingwerken bij de Dordtsche Kil te bezetten.

Na ontbinding van het corps zeeofficieren in 1795, komt hij weder bij de Bataafsche Republiek in dienst als luitenant ter zee effectief en werd belast met de werving van zeevolk in de provinciën. In October 1797 neemt hij deel aan den slag bij Kamperduin, geraakt in engelsche krijgsgevangenschap, doch wordt in voorjaar 1798 daaruit ontslagen. In 1799 is hij eerst adjudant van den agent der marine Spoors, gaat daarna bij de landing der Engelschen en Russen weer in franschen dienst als adjudant van den brigade-generaal Senig, chef d'état-major van generaal Brune, maar keert na afloop van die krijgsbedrijven

[p. 608]

weer terug als adjudant van den agent van marine.

In 1801 bevorderd tot eerste luitenant ter zee, (majoor) was hij toegevoegd aan de commissie, die namens de Bataafsche republiek, Bonaparte ging gelukwenschen met zijn benoeming tot eersten consul van de fransche republiek, en wordt vervolgens toegevoegd aan Schout-bij-nacht Verhuell om een bataafsche flotille gereed te maken tot het doen van een landing in Engeland. In 1804 is hij equipagemeester op de werf te Vlissingen, wordt in December van dat jaar kapiteinluitenant ter zee titulair, en gaat in 1805 als equipagemeester over naar de werf te Amsterdam. Na de inlijving bij Frankrijk is hij aangesteld tot directeur de l'équipement de la marine à Amsterdam, en wordt na de restauratie bevestigd in zijn betrekking als equipagemeester met rang van kapitein ter zee.

In 1824 wordt hij benoemd tot commissaris van het Groot-hollandsch-kanaal, later tot medelid van de commissie voor het afdammen van het Y, en president-commissaris van de Nederlandsche scheepsbouw-maatschappij.

In 1828 volgt zijn benoeming tot adviseur, in het belang der marine, bij den gouverneur van Noord-Holland, wanneer er gevolg gegeven mocht worden aan de omdijking van Amsterdam.

Vervolgens is hij rijks-commissaris bij het entrepot-dok te Amsterdam, en in Sept. 1843 directeur der marine te Amsterdam. Juli 1844 eervol uit den dienst ontslagen.

Hij was gehuwd met Anna Elisabeth Petronella Grotta, uit welk huwelijk twee zonen en drie dochters zijn geboren.

Zie: Tijdschrift voor het Zeewezen 1858.

Herman