Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Duim, Isaak]

DUIM (Isaak), geb. 1696, gest. 1782, was de zoon van Frederik Duim, tooneelspeler aan den Amsterdamschen Schouwburg, schrijver van verscheiden drama's en een man, die in zijn eenvoudigen kring bijzonder gezien was. Isaak debuteerde in 1727 met de rol van Juba in Cato en nam den 4den Apr. 1776 afscheid van den Schouwburg in de hoofdrol van hetzelfde treurspel. Hij was met Punt de voornaamste tooneelspeler en had in 1737 een speelloon van ƒ 5.25, in 1767 bovendien nog een vast inkomen van ƒ 2.50 voor het ‘instrueeren’ der jonge tooneelspelers. Zijn spel muntte uit door beschaving en zijne uitspraak was volkomen zuiver. Hij speelde

[p. 143]

de titelrol in Gijsbreght, Admetus en Abestis en Don Louis de Vargas, Caesar of Cato in Julius Caesar en Cato, Agamemnon in Iphigenia in Aulis, Hippolytus in Phedra, Xiphanes in Mithridates, later ook nog de titelrol in De dood van Willem den Eersten, Karel de Stoute en de Brutus van Voltaire, Scipio in Sophonisba, Augustus in Cinna, Borselen in Jacoba van Beyeren, Claudius in De doodelijke minnenijd, Lucas in De vriendschap, enz. Ook in blijspelen trad hij op, o.a. als Krelis Louwen, als één der Quirijn's in De gelijke twelingen, als Eelhard in De wiskunstenaars en als Leonard in De verstrooide van gedachten. Sedert 1774 stelden de regenten van den Schouwburg voor zijn gaan en komen eene slede tot zijn dienst ‘vermits zijn hooge jaren’. Duim was behalve tooneelspeler ook boekverkooper; honderden drama's, die het octrooi van den Schouwburg hadden, zijn bij hem uitgegeven. Hij leverde ook boeken voor den Schouwburg, dikwijls tot hooge bedragen. Duim was een zeer gezien man en zijn huis was eene plaats van bijeenkomst voor letterkundigen.

Worp