Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Janssen, dr. Leonhardt Johannes Friedrich]

JANSSEN (dr. Leonhardt Johannes Friedrich), zoon van Arnold Engelhardt Janssen en Elisabeth Aleyda Margaretha Vermeer, geb. te Herwen 23 Dec. 1806, gest. te Rotterdam 22 Juli 1869. Hij genoot zijn eerste opleiding van zijn vader en andere familieleden en werd daarna in 1824 als student in de godgeleerdheid te Utrecht ingeschreven; behalve de lessen der theologische volgde hij ook die der litterarische hoogleeraren, van wie vooral van Heusde veel invloed op hem had. Als student werd hij 24 Maart 1828 met goud bekroond door de beantwoording van een prijsvraag over den 29sten psalm. Kort daarna deed hij zijn proponentsexamen, werd einde 1830 beroepen en 2 Jan. 1831 bevestigd als predikant te Neerlangbroek. Hij had evenwel te lijden van diepe melancholie, waarom hij nog voor het einde van het jaar zijn ontslag nam. Hij vestigde zich toen te Zevenaar, waar hij door rustigen arbeid van zijn zenuwlijden genas en tevens begon met de studie der Romeinsche oudheden, die aan den Rijn in het Kleefsche in ruime mate werden gevonden. Daardoor werd de aandacht op hem gevestigd, toen het museum van oudheden te Leiden na den dood van Reuvens moest worden gereorganiseerd. 20 Nov. 1835 werd Janssen onder Leemans tot tweeden conservator van het museum benoemd, welke titel in April 1840 na Leeman's benoeming tot directeur werd veranderd in dien van conservator. Als zoodanig is Janssen werkzaam geweest tot het einde van 1863; 20 Oct. van dat jaar werd hij benoemd tot directeur van het munt- en penningkabinet der Leidsche academie als opvolger van van der Chijs. Aan het museum had Janssen het beheer der Romeinsche, Noordsche, Germaansche en Nederlandsche oudheden. Met Leemans gaf hij de door Reuvens begonnen archaeologische kaart van Nederland uit: Romeinsche, Germaansche en Gallische oudheden in Nederland, België en een gedeelte der aangrenzende landen, met de Oudheidkundige kaart van Nederland en België (Leiden, 1845). Van zijn zeer vele verdere publicatiën op archaeologisch en historisch gebied zijn vooral te noemen de verschillende catalogi, die hij van de afdeelingen van het museum uitgaf: Germaansche en Noordsche monumenten (Leiden 1840); Grieksche, Romeinsche en Etrurische monumenten (Leiden, 1843-48, 5 afl.); Etrurische inscriptiën (Leiden 1843); Inscriptiones Graecae et Latinae (Leiden 1842; met Animadversiones van Leemans); Grieksche en Romeinsche beelden en beeldwerken (Leiden 1849); Beschrijving der Grieksche en Romeinsche grafreliefs (Leiden 1851); Beschrijving der Etrurische grafreliefs (Leiden 1854); Beschrijving der terra cotta's, evenals alle vorige van het museum van oudheden te Leiden (Leiden 1862). Van zijn verdere groote publicatiën zijn nog te noemen: De Romeinsche beelden en gedenksteenen van Zeeland (Middelburg

[p. 812]

1845); Duitsche oudheden (Utrecht 1848); De Nederlandsche Romeinsche dactyliotheek of verzameling van gegraveerde steenen van Romeinsche afkomst, in het koningryk der Nederlanden gevonden (Leiden 1844-66, 3 st. m. suppl.) en in verband daarmede Les inscriptions grecques et étrusques des pierres gravées du cabinet de S.M. le Roi des Pays- Bas (La Haye 1866). Verder heeft hij zeer veel in tijdschriften gepubliceerd en gaf hij bovendien uit Oudheidkundige mededeelingen (Leiden 1842-46, 4 st.); Oudheidkundige verhandelingen en mededeelingen (Arnhem 1853-59, 3 st.); Over de beschouwing der allervroegste bewoners van ons vaderland, afgeleid uit gevonden overblijfselen (Arnh. 1853); Haarlemmermeer-oudheden (Amst. 1858); Hilversumsche oudheden. Eene bijdrage tot de ontwikkelingsgeschiedenis der vroegste Europeesche volken (Arnhem 1856) enz. Janssen heeft niet alleen zeer veel gedaan aan de inventarisatie van het Leidsche museum, maar ook meer dan eens verslagen gegeven van opgravingen hier te lande en bovendien reeksen van studiën gegeven over de zoo gevonden oudheden. Hij bleef ongehuwd.

Zijn handschriftelijke collectanea over oudheden, in Nederland gevonden, zijn op de Leidsche Bibliotheek (Cat. Codd. Bibl. Publ. Lat. 944).

Zie: W.N. du Rieu in Ned. Spect 1869, 366 vlg., 376 vlg.; J.C.G. Boot in Jaarb. Kon. Akad. 1869, 1 vlg.; J.T. Bodel Nijenhuis in Levensber. Lett. 1870, 2 vlg.; R. Chalon in Revue numismatique belge 1869, 501 vlg.

Brugmans