Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Delmanhorst, Hendrik van]

DELMANHORST (Hendrik van), Dulmanhorst, Delmenhorst, zoon van den landmeter Salomon van D., vandaar ook Henricus Salomonis of Salomonius.

Hij studeerde te Leiden in de medicijnen (ingeschr. 9 Mei 1592) en promoveerde er 19 Juli 1607, na verdediging op 9 Juli van Theses de Diabete, tot Med. Dr. Een viertal disputationes exercitii gratia door hem als student verdedigd in de jaren 1596-1604 zijn in het Leidsche Senaatsarchief en de Univ. Bibliotheek. Nog student zijnde vroeg hij 20 Oct. 1603 aan den Senaat verlof om als privaatdocent college te mogen geven over Aristoteles, wat hem toegestaan werd, hoewel de Senaat het hem tegelijkertijd afried. In 1613 dong hij, zonder succes, naar de vacante plaats van rector der triviale school: Letting (II kol. 811) werd benoemd. In de vergadering van Curatoren der Leidsche Univ. van 27 Nov. 1617 werd hem vergunning gegeven om college te geven in de Rhetorica, met het vooruitzicht den ouden prof. in dat vak, H. Bredius (kol. 294), op te

[p. 499]

volgen; maar na Bredius' dood konden Curatoren toch niet besluiten D. te benoemen; blijkbaar had hij te slecht voldaan; wel is hem meer dan eens voor zijn verrichte werkzaamheden in deze een gratificatie toegekend. In 1629 wordt hij ‘medicyn ordinaris der stadt Leyden’ genoemd. In 1631 hoort hij tot de repetitoren in de medicijnen, aan wie door den Senaat verboden wordt voortaan lessen te geven.

Als latijnsch dichter is hij o.a. bekend door de Threnodia nicotiana en door gelegenheidsgedichten: zoo schreef hij, naar de gewoonte dier tijden, een gedicht voor de Centuriae van Bronchorst, met wien hij dus op goeden voet verkeerde.

Zie: Siegenbeek, Gesch. der Leidsche Hoogeschool II, T. & B. 268; Schotel, Bijdr. tot de geschiedenis van de tabak 114; H. Grotii Poemata (1617) 272; Molhuysen, Bronnen Gesch. Leidsche Univ. I, II registers; J. Bodecher Banning, Poemata (L.B. 1637) 183; Bronchorst, Diarium ed. van Slee 129, 130, 161.

Molhuysen