Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Dam, Daniel van]

DAM (Daniel van), Dammius, zoon van Tido Daniël van Dam, laatstelijk predikant te Bafloo en Rasquert, geb. te Witmarsum in 1594, alwaar zijn vader destijds predikant was, overl. te Leiden 12 Juni 1641. Hij studeerde te Franeker (ingeschr. 15 Mei 1613), verkreeg daar 20 Augustus 1621 den graad van Magister artium na reeds tot Doctor in de rechten bevorderd te zijn. Hij schijnt zich daarop in de godgeleerdheid geoefend te hebben, althans hij werd in December 1625 proponent, en in dat jaar beroepen tot predikant te Witmarsum; drie jaren later vertrok hij naar Nieuwland, waar hij bleef tot 1631, toen hem op 1 Juli de waardigheid van hoogleeraar in de

[p. 492]

Logica (op ƒ 700) te Franeker werd aangeboden, wat hij van Augustus 1631 tot 1639 bleef. 10 Febr. 1639 werd hij door Curatoren te Leiden benoemd tot Subregent van het Staten-Collegie, als opvolger van Sinapius, op ƒ 800, vrije woning en emolumenten, welk ambt hij 16 Juni aanvaardde. 9 Dec. van dat jaar werd zijn wedde op ƒ 1000 gebracht. Een verzoek van hem aan Curatoren om tot professor Ethices benoemd te worden (8 Nov. 1640) werd door hen aangehouden. Voor een beslissing genomen was overleed D. reeds. Zijn zoon Tido volgt.

D. gaf uit: Discursuum logicorum disputationes 20 (Franeker 1634-35).

Zie: Boeles, Frieslands Hoogeschool II, 138; Visscher en van Langeraad, Prot. Vaderland II, 355; Molhuysen, Bronnen Leidsche Univ. II, reg. i.v. ‘Dammius’.

Molhuysen