COLUMBA (Sybrandus), geb. te Aalsum 1729, gest. te Middelburg 5 Jan. 1785, zoon van Dr. Johannes Columba, werd 17 Sept. 1743 als student te Franeker ingeschreven en 7 Sept. 1750 in de classis Amsterdam geëxamineerd, waarna hij tot den dienst der Oost-Indische kerken werd bevestigd. In 1751 was hij predikant op Amboina, daarna te Batavia. In 1763 keerde hij naar Nederland terug, werd nog beroepen te Vlissingen, doch bracht zijn verdere levensdagen te Middelburg door. Hij gaf in het licht: Het onderscheidend kenmerk van de christelijke openbaring en derzelver juist verband, so met den Mozaischen godsdienst als met de natuurlijke Retigie, duidelijk aangeweezen en beredeneerd door S.C.O.P.O.P. (Middelb. 1782); Het algemeen als welmeenend aanbod van
[pagina 448]
[p. 448]
genade aan allen, die onder de verkondiging van het evangelie leven (Middelb. 1784).
Zie: Nagtglas, Levensber. v. Zeeuwen, I, 131; C.A.L. van Troostenburg de Bruyn, Biogr. Woordenb. van O.I. predikanten, 100, 101; Boekzaal, 1785, I, 99,; Visscher en van Langeraad, Het Prot. Vaderland, II, 181.
Auteursrecht onbekend