Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 3

[Jacobs, Julius Karel]

JACOBS (Julius Karel), geb. 5 Mei 1842 te Kiel Windeweer (Hoogezand, Groningen), overl. 19 Febr. 1895 te Makassar, zoon van A. Jacobs en A. de Jongh. Hij studeerde in de geneeskunde te Groningen en promoveerde in 1868 tot doctor op een diss. Verhandeling over Icterus. In 1874 werd hij doctor in de verloskunde. Na

[p. 1199]

zich eerst te Arnhem en te Lochem gevestigd te hebben, werd hij 28 Aug. 1876 tot off. v. gez. 2e kl. benoemd. In Indië was hij achtereenvolgens in Soerabaja, Zuid-Borneo, Atjeh en Soerabaja (1877-1880). Na tot off. v. gez. 1e kl. bevorderd te zijn (26 Mei 1883) werd hij overgeplaatst naar Tjilatjap, Sumatra's westkust en Serang (1883-1886). Van 1889-1891 was hij met verlof in Nederland. Daarna keerde hij naar Indië terug, waar hij tot zijn dood bleef. Zijne hoofdwerken zijn: Eenigen tijd onder de Baliërs (Batavia 1883); Het familie- en kampong-leven op Groot- Atjeh (Leiden 1894) en De Badoej's ('s Gravenhage 1891), het laatste werk met J.J. Meyer. Behalve deze ethnographische werken schreef hij vele medische opstellen, o.a. Over anurie bij beri-beri in Geneesk. Tijdschr. v. Ned.- Indië XXV en Over de waarde van quinetum bij malaria-ziekten, ib. XXI.

Zie: Encycl. v. Ned.- Indië II, 97.

Juynboll