A.
[A, de, van of van der]
A (de, van of van der), geslacht, dat in de middeleeuwen voorkomt op de grenzen van Holland en het Sticht, waar een plaatsje Ter Aa onder Ruwiel ligt, en in de stad Utrecht. Hiervan ontmoet men het eerst in 1156 Walterus, met zijn beide zonen Heinricus en HeIyas, en in hetzelfde jaar Albero; in 1226 Gerardus; in het leenregister van graaf Floris V (omstr. 1282) Gerard en Jacob, die door den zoen met Aemstel leenmannen van Holland waren geworden, en in 1283 Engelbertus. In 1305 is broeder Dirck van der A commandeur van St. Catharina te Utrecht, terwijl wij in die stad vinden: 1363 en 1375 Jacob, 1402 Ysbrand als schepen, 1406 Alphardus kanunnik van Sint Pieter aldaar en 1415 Ysbrand, in den oorlog met Holland genoemd.
Zie Oorkondenbk. van Holland.
Obreen
Auteursrecht onbekend