Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 1

[p. 1257]

L.

[Lamblardie, Pierre Christophe de]

LAMBLARDIE (Pierre Christophe de), geb. te Loches 13 Dec. 1740, gest. te Utrecht 15 Juli 1808. Hij was de oudste der beide aalmoezeniers, welke koning Lodewijk in 1806 uit Parijs naar Holland medebracht. Volgens de Etiquettes du palais royal moesten deze aalmoezeniers beurtelings op zon- en feestdagen in tegenwoordigheid des Konings de Mis lezen, op de hoogtijden den bisschop-grootaalmoezenier als diaken en subdiaken assisteeren en aan den koninklijken feestdisch het tafelgebed uitspreken. Gedurende het Schrikbewind was de Lamblardie, toenmaals pastoor van Roche-Guyon, in de gevangenis geworpen, omdat hij den eed op de constitutie niet had willen afleggen. Uit den kerker ontsnapt, had hij een tijdlang in Engeland en Duitschland vertoefd, doch was bij het sluiten van het concordaat aanstonds naar zijn parochie teruggekeerd, waar men hem met blijdschap ontving. De ijverige man poogde nu het kerkelijk leven in zijn gemeente opnieuw tot bloei te brengen, doch, wijl zijn gezondheid in den kerker en bij het omzwerven in den vreemde zeer had geleden, nam hij gaarne het voorstel van koning Lodewijk aan om dezen naar Holland te vergezellen. Een innige vriendschap ontstond tusschen den vorst en zijn aalmoezenier, welke tot den dood van den laatste heeft voortgeduurd. Lodewijk koos den bejaarden priester tot zijn biechtvader en raadpleegde hem steeds wanneer er belangen van zijn katholieke onderdanen in het spel kwamen. Wanneer in de Documents historiques wordt geklaagd over het trouweloos gedrag en onbeschaamd optreden van de meeste Franschen, welke den Koning naar Holland vergezelden, maakt de schrijver een uitzondering voor generaal Noguès en den abbé de Lamblardie. Lodewijk noemt daar den laatste: ‘ce digne et respectable ecclésiastique, portant une figure vénérable et patriarcale que son ame ne démentait pas; instruit, zélé, mais bon et intelligent [qui] réunissait une dévotion sincère et indulgente à une tollerance parfaite pour les autres, une austérité de moeurs entière à une grande connaissance du monde et de ses affaires’. Uit de correspondentie van Ciamberlani met den kardinaal-secretaris (Vatikaansch archief, Nunziatura di Fiandra) blijkt dat de aalmoezenier op verlangen van den koning en tevens met toestemming van den vice-superior zich zeer heeft beijverd om een verzoening tot stand te brengen tusschen een deel van de Clerezy en den H. Stoel. De Lamblardie trad daarvoor in onderhandelingen (27 Oct. 1807-18 Dec. 1807) met Martinus Glasbergen, pastoor der Clerezy in den Helder, die namens achttien van zijne medepriesters vier voorwaarden op schrift stelde, waaronder men zich aan den paus wilde onderwerpen. Ofschoon die zeer gunstig klonken, ontbrak het voornaamste: een duidelijke verklaring omtrent het formulier van Alexander VII en de bulle Unigenitus, zoodat deze onderhandelingen tot niets hebben geleid. Ook nog in een andere zaak heeft de aalmoezenier zich gemengd: toen bij koninklijk decreet van 26 Febr. 1807 het benoemingsrecht werd opgevorderd voor kerkelijke bedieningen in Brabant,

[p. 1258]

waaraan van staatswege een vaste uitkeering was verbonden, schreef hij aan de regeering eene missive, eenige bedenkingen tegen dat besluit inhoudende. Op 15 Juli 1808 ontviel aan koning Lodewijk zijn trouwe vriend en raadgever. Deze stierf te Utrecht in het huis van den grootmaarschalk. De uitvaart werd 18 Juli met groote praal gehouden in de koninklijke kapel aldaar, bij welke gelegenheid de ambtgenoot van den overledene, Paul Bertrand (zie kol. 324) een lijkrede hield, waarvan het m.s. berust in de Archives générales de Paris (Sécrét. d'Etat. A.F. IV, 1821). Vervolgens is het lijk bijgezet in een grafkelder van de Sint Janskerk te Utrecht, door den koning daarvoor aangekocht. Een vriend van den overledene, Ferstall, maakte het volgend lijkdicht:

Ci gist des affligés, des veuves et orphelins,

L'ami consolateur, le père, le soutien;

Le digne Lamblardie, ce prêtre de zèle,

A Dieu, à ses devoirs et à son Roi fidèle.

Zie: Etiquettes du palais royal (La Haye 1806); Mengelingen voor Roomsch-Catholieken II, 313 (het lijkdicht in h.s. tegenover blz. 318 van het warmondsche exemplaar); Louis Bonaparte, Documents historiques sur la Hollande (Bruxelles 1834) I, 136; Dom Pitra, La Hollande Catholique (Paris 1850) 259; Bennink Jansonius, Gesch. der Oud-Roomsch-Katholieke kerk in Nederland ('s Gravenhage 1870) 283; Allard, Ant. v. Gils ('s Hertogenbosch 1875) 122, 155.

Hensen