Stormen en stilten

[p. 38]

Nachtwind

Nachtwind - dit maakt herinneren
tot kreunend zich terug-
wenden naar wat daar eens
in bloed stond uitgedrukt.

Warme glansmeren van ogen,
waarin mijn leven duizelend
de schepping tot haar grond
van lust en pijn doorzag.

Lippen die wit werden van koorts,
armen die wolken vuur
bijeenveegden in nachten,
stroombedden blind van dorst.

Het slagveld waarop wij
ons wedervonden: hemel
en tijd dooreengestort,
puinhoop van nacht en licht.