Liederen voor het vaderland

[p. 45]

Moederlijke wiegzang.

Wijze: Een tuinman droef te moede.

Ja, vleiend Hartediefjen!

Gij reikt me uw armpjens toe;

'k Versta de onnoosle klagtjens,
En liefbetraande lachjens;

Gij zijt uw wiegjen moê. (bis.)

Maar, vriendlijk-bloozende Engel!

Uw moeder hijgt naar rust;

En vader, die u streelde,
Toen ge aan mijn' boezem speelde,

Hadt u in slaap gekuscht.

[p. 46]

 

Wat stoort uw zorgloos slaapjen?

 

Mijn speelziek kindjen vleit,

 

Om op mijn' schoot te dartlen,

 

Zich lachend moê te spartlen; -

 

Dit is 't, waarom gij schreit.

 

 

 

Gij staart met pinkende oogjens

 

Het kwijnend nagtlicht aan;

 

Och! slaap, mijn bloozend wichtjen:

 

Dat oogbekoorend lichtjen

 

Moet achter 't schermtjen staan.

 

 

 

'k Geef, knielend bij uw wiegjen,

 

U nog een' lekkren zoen;

 

Kom, 't slaapjen doet u groeien,

 

't Zal, in zijn zachte boeien,

 

Uw kragt ontwikklen doen.

 

 

 

Uw blank - uw poeslig handjen

 

Streelt mij de vreugd in 't hart;

 

ô Lieve God! uw goedheid

 

Schenkt mij de reinste zoetheid,

 

Na bange boezemsmart.

[p. 47]

 

Gij blijft mijn kind bewaaken;

 

Mijn God! het draagt uw beeld,

 

Uw beeld - dat in zijn lonkjens,

 

Met zuivre liefdevonkjens,

 

Zo zielverteedrend speelt.

 

 

 

Dit lachend bloessemknopjen

 

Ontluikt, zo vrij als blij,

 

Het waassem', tot belooning,

 

Nog eens den besten honig

 

Voor Neêrlands maatschappij.

 

 

 

Mijn bloeiend Lenteroosjen!

 

Ontluikt in vrijheids beemd;

 

't Spreide onvervalschte kleuren

 

En offer liefdegeuren,

 

Van wraak en list vervreemd.

 

 

 

De hoop ontvlamt mijn zangdrift;

 

Maar zacht ... mijn wichtjen rust.

 

Ja, Liefling! slaap een beetjen,

 

Maar, eer ik 't wiegekleedjen

 

Nog sluit, eens zacht gekuscht.