Liederen voor het vaderland

[p. 6]

De vaderlandsche moeder.

Wijze: ô Kersnagt, schooner dan de dagen, enz.

't Gevoel van reine zaligheden
Gloeit door mijn aanzijn, sterkt mijn reden,

En hemelt in dit kloppend hart:

Mijn boezemmelk voedt eedle telgen,
Die nimmer 't gif van heerschzucht zwelgen,

Wier trouw verraad en schijndeugd tart.

[p. 7]

 

Mijn dierbaar Vaderland! 'k ben moeder!

 

Uw recht vindt in mijn Gaê een' hoeder;

 

Ons kroost is aan uw heil gewijd:

 

Dit zuigend wicht, die lievelingen -

 

Die om mijn' schoot al staamrend springen -

 

Zijn eenmaal helden in den strijd!

 

 

 

Laat de angst het moederhart ontroeren,

 

Het voelt zich door een drift vervoeren,

 

Door tederheid en moed ontvonkt:

 

Mijn wichtjens! 't bloed van dappre vadren

 

Stroomt gloeiend door uw jeugdige adren,

 

Daar moed in tintlende oogjens vonkt.

 

 

 

'k Voel nog de sinert van 't aaklig scheiden,

 

Toen we in uw vaders armen schreiden,

 

Toen hij voor ons ten strijde vloog:

 

Uw lief gevlei, mijn duldloos lijden

 

Deed hem, vol drift, voor Vrijheid strijden,

 

Terwijl natuur zijn ziel bewoog.

[p. 8]

 

Hij keert, omkransd met lauërbladen,

 

De erkentnis roemt zijn gloriedaaden;

 

Zijn loon was onze veiligheid:

 

Zijn heldenarm omhelsde ons teder,

 

Ik vond den roem mijns levens weder -

 

Door grootsche zegepraal gevleid.

 

 

 

Mijn kroost, uw onschuld, rust en blijheid

 

Zijn schaduwtrekjens van een Vrijheid,

 

Die God natuur heeft ingedrukt:

 

Och! dat die Vrijheid nooit ontaarde!

 

'k Voel al haar zaligheid - haar waarde,

 

Zo dikwijls mij uw vreugd verrukt!

* _* *