Bijdragen aan de 'Drentsche volksalmanak'

Drentsche volksalmanak 6 (1842) 245-246

[p. 245]

Aan den slaap

Slaap! daauw der menschlijke natuur,
Die 's levens krachten doet herbloeijen,
Gij sluit in 't middernacht'lijk uur
Elk zintuig in fluweelen boeijen.
Vaak schuwt gij 't vorst'lijk ledikant
Maar zweeft, aan de onschuld naauw verwant,
Om 't bed van stroo, op donzen wieken.
Veroordeeld, maar geen kwaad bewust
Wacht Filo in uw' arm gerust
Schavot en zwaard bij 't morgenkrieken.

't Aan moeders boezem dart'lend wicht
Sluit gij in 't eind zoo kalm, zoo zachtjes
De vriend'lijk vleijende oogjes digt
En 't mondje tuigt door eng'lenlachjes
Wat ook het zieltje dan geniet,
Daar 't hemelsche gespelen ziet,
Als Cherubijntjes 't wiegje omringen.
Gij ademt groeikracht, ja gij doet,
o Kalme slaap! den levensgloed
Door hartje en teed're leedjes dringen.

Bij 't krankbed, waar geen kunst meer baat,
Waar liefde en vriendschap magt'loos weenen,
Waar hoop zelfs 't biddend hart verlaat,
Daar kunt ge, o slaap, nog troost verleenen.

[p. 246]

 

Daalt ge op de dierbre kranke neêr,

 

Vaak geeft ge ons dan de liev'ling weêr,

 

Gehoorzaamt gij des Eeuw'gen wenken.

 

o Dat ge, in spijt van graf en dood,

 

Mijne Emma 't lagchend morgenrood

 

Der blijde welvaart weêr mogt schenken!

W. Julij, 1841. P. Moens.