Den eerelycken pluck-voghel

Mottighe Vryagie

Stemme: Mon Confesseur est rude. (oft) Van de Visch-mert.

Vryer.

ALs d'heete Son komt dalen

Op 't groen geclavert Lant,

Verbrandt sy door haer stralen

Al datter staet gheplant,

Soo oock schoon Lief myn pensen
Verbranden en verslensen

Door grooten minne-brandt.

2. Vryster.

Wat valt hier al te rasen,

[p. 233]

 

Ghy armen slechten Quant,

 

Hadt ghy de Pap gheblasen

 

g'En hadt u niet verbrandt,

 

Ghy botten Drommedaris,

 

Dat u te heet en swaer is,

 

En neemt dat niet in d'handt

 

3. Vryer.

 

Ick vlam naer u Beminde,

 

Ick brandt van minne pyn

 

Ghelyck een Hert oft Hinde

 

Haeck ick naer uw Fontyn,

 

Wilt myn jongh hert' verblyden,

 

Hebt met my medelyden,

 

En zyt myn Medecyn.

 

4. Vryster.

 

Houwt op van dat ghetater,

 

Kraemt op en maeckt u deur,

 

Oft met een eemer water

 

Giet ick ù van myn deur,

 

'k Sal u den brandt wel koelen

 

Die u de min doet voelen

 

Ghy hupschen Serviteur.

 

5. Vryer.

 

Men leest in Alexander

 

't Valt my hier in den sin,

 

Met d'een vier blustmen d'ander,

 

Ick bidd' u myn Vriendin,

 

Waer 't dat het u beliefde,

 

Helpt mynen brandt van liefde

 

Door uwe weder-min.

 

6. Vryster.

 

En komt my niet meer stooren'

 

Oft ick sal doen verbodt,

 

En lappen om uw' ooren

 

Een natte schotel vodt,

 

'k Sal u den moet wel koelen,

[p. 234]

 

En uwen brandt af-spoelen

 

Ghy Kalver-liefde-sot.

 

7. Vryer.

 

Wel wie sou daer naer hooren

 

g'En spreckt met geen verstant,

 

Hoe! water om myn ooren

 

Tot blusschen van den brandt?

 

G'en sout my maer eens moeten

 

Soo averechts begroeten,

 

Ick boy u stracks den tandt.

 

8. Vryster.

 

Ghy spreckt selfs onverstandigh.

 

Ghy kout self sotten kout,

 

De min is u te brandigh,

 

Het water is te kout,

 

Hoe sal-men 't u dan passen?

 

Wild' u niet laten wassen

 

Brandt dan, het is uw fout.

Ian die gryst en doet syn klacht’
om dat Truyken met hem lacht.