Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 215]
| |
Dat is soo lodderlycke en smodderlycke pry,
En sy steckt soo vol grati' als eenen Boer vol bry,
Het is soo lieve Proyken’ Dat Jent Serropen-broyken.
En Ursel met de Vodden, en Fefken even fray,
Maer vuyl smarotsen schynen by sulck' een schoone Day.
2. De lockskens van haer hairken zyn blont als kinder-stront,
Haer lockskens siet-men krollen als keerssen' van een pont,
Haer neusken is als't Kack-huys dat over 't water hangt,
Waer in sy met haer tonghe snot vincken vischt en vangt,
Het gaetjen van haer back-huys’ Is als den bril van 't Kack-huys,
En al-te-mael haer tanden die zyn wel dry in 't gros.
De twee zyn rot en vookack den derden die is los.
3. De sipkens van haer lipkens die zyn soo root en fris,
Ghelyck als Vaerkens neusken als Vaerken droncken is,
Haer kaeckskens en haer halsken die zyn soo wit als snot,
Haer vleesken is soo effen ghelyck een Ockernet,
Haer ronde borstjens swillen, Ghelyck kleyn Kinder billen,
Haer mondtjen is soo aerdigh ghelyck als een Kruy-not,
| |
[pagina 216]
| |
Sy soud' wel sonder spreken pruym segghen ende prot.
4. Als s'aen heeft haer wit lyf ken thoont haer swert vel aen elck
Ghelyck als een swert Vlieghsken in een teyl Boter-melck.
De rest van haer Kleeren staen aen haer lyf soo net
Ghelyck als eenen Pis-pot staet op een pronck-Buffet,
't Is een orientaeltjen, Een uyt-ghelesen staeltjen,
Het is by naer de schoonste van al het Vrouwe-volck,
Sy schynt te zyn op d'aerde ghevallen uyt de wolck.
5. 't Is eenen aerdtschen Eughel s'is weerdt te zyn gheviert,
Sy kan den droes verjaghen als s'op de straten tiert,
Sy schreeuwt als een hees Vercken en roept soo luy alleen
Al oft het Meyskens hol waer tot aen den kleynen teen,
Als sy begint te schuymen’ Doet sy heel straten ruymen,
De Vechters die gaen loopen eer dat sy kryghen vracht,
Want by sulck'-eenen Engel en heeft den Droes geen macht.
6. Ghelyck sy voor den Vyandt haer thoont seer vreesselyck,
Thoont sy haer aen haer Vrinden soet ende minnelyck,
Och ja sy is soo kluchtigh dat ghy de goede Vrouw
| |
[pagina 217]
| |
Soud' seven uren gheesselen eer sy eens lacchen souw,
Het Meysken is soo gheestigh, Het neyght voor my soo feestigh,
Dat 't hemde slypt van achter een half el langhs de straet,
Soo dat sy met haers eers-gat schier op haer kniën gaet.
7. Soo haest als ick ghesien hadd' haer aen sicht wit als snot,
Wirdt ick daer-van verslaghen als kouwen Hutse-pot,
Myn hertjen klopten binnen, ghelyck als een vuyl ey,
Haer schoonheydt heeft betoovert myn sinnen alle dry,
Ick sweir u by myn solen’ Ick sit op heete kolen,
Als ick maer op uw' schoonheydt ò Lecker-bettjen peys,
Myn tongh' wort waterachtigh en hongert naer die spys.
8 O Solfer-steck der liefden, ô Blaes-balck van myn vier,
O dief-hegh van myn pensen, ô Dierken vol playsier,
In uwe schyt-gheel hairen hangh ick van min verstropt,
Voelt mynen elle-boogh eens hoe 't bert van liefde klopt,
Myn suycker-honingh diefken’ Myn alder-liefste Liefken,
'k Heb naer u groot verlanghen ick wensch naer u altoos,
Als eenen Visch naer Boter, ô soete Boter-doos.
| |
[pagina 218]
| |
Joufvrouwen Hondeken
Is 't vvonder dat den Hondt Catokens mondjen lackt
Hy eet het suycker vvel dat 't Meysken heeft ghekackt.
|
|