Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 170]
| |
Maer als den tydt quam aen
Van naer de Trouw te gaen,
Doen wirt d'on-trouwe Rostelaen
Een anders Vrouwe.
2. Als Ramases Monpeer dit hoort
Sweert hy de Bruydt en Bruygom moort,
En 't huys in brandt te steken,
En thoonen met den brandt
Wat schelm-stuck ende schant,
Dat is den brandt van echten bant
Der Min te breken.
3. Maer siet den Hemel self die wreckt
Het schelm-stuck daer hy niet en spreckt,
Den Bruyd'gom komt te sterven,
Den Bruyd'gom scheydt daer uyt;
En syn beminde Bruydt
Weent dat haer hert' van droefheydt sluyt,
Dat s' hem moet derven.
4. Ja naer dit droevigh on-geluck
Valt sy noch in veel swaerder druck,
Haer Vader wordt verwesen,
Haer Moederende Sy
Om Landts-verradery,
Om van de Leeuwen alle dry
Verscheurt te wesen.
5. Daer komt de droeve Rostelaẽn
Met d'ander twee in 't Perck ghegaen,
Den handt boom wordt ghetoghen,
| |
[pagina 171]
| |
De Leeuwen brisschen styf,
Den eenen grypt het Wyf,
Den tweeden komt den Man op't lyf
Fel toe-ghevloghen.
6. Den uyt-ghestreken Vryer siet
Syn on-trouw Vryster in 't verdriet,
Hy springht van boven neder,
En met een kloeck exploot
Steckt hy twee Leeuwen doot,
En gheeft haer 't leven in doodts noodt
Door syn doodt weder.
7. Daer light den trouwen Minnaer doodt,
En d'on-trouw Bruydt is uyt den noodt,
Maer s'en doet niet als kryten,
s'En doet niet als met rouw,
Als een on-eerbaer Vrouw
De breuck van haer beloofde trouw
Aen haer verwyten.
8. Sy leght van druck haer leven af,
En wordt begraven in een graf
Met Ramases te-samen,
Sy die in 't leven noodt
Zyn tot een bedd' ghenoodt,
Die rusten nu naer hunne doodt
In 't graf te-samen.
 | |
[pagina 172]
| |
Een Vryster wirp een Doeck recht in den Kuyl der Leeuwen,
En seydt tot die haer vryd' ghy hebt soo veel te schreeuwen
Dat ghy soud' totter doodt ghetrouw zyn aen uw' Bruydt,
Gaet nu eens in den Kuyl haelt mynen Neus-doeck uyt.
Den Vryer die is stracks met Koorden neêr-gheseghen,
En neemt den Neus-doeck op met 't punt van synen Deghen,
Hy gaf hem syn Meesterß' met een Sufflet wed'rom,
En seydt, nemt noch soo een proef van uw' Bruydegom.
|
|