Den eerelycken pluck-voghel

Den eenen Leeuw bemindt den anderen.

Stemme: Van het Ruyse Muysen.

AL is 't dat de wreede Leeuwen

In de bosschen leelyck schreeuwen,

Al is 't dat den Tygher kryt

Dat de locht in stucken splyt,

Oft de felle Beiren tieren,

[p. 153]

 

En doen beven alle Dieren,

 

Even-wel sy al te-gaer

 

Sparen noch hun weder-paer.

 

2. Noyt en vecht Leeuw met Leeuwinne,

 

Maer hy oeffent soete minne,

 

Noyt en is den Tygher fel

 

Teghen synen med'-ghesel,

 

Maer den Beir noch boven allen

 

Pleegh te jocken en te mallen,

 

En te thoonen soet ghelaet

 

Aen syn lieve Mede maet.

 

3. Beiren konnen samen trouwen

 

En hun in de liefden houwen,

 

Beiren paren in het groen,

 

Soeter als veel menschen doen,

 

Foey dan Grimmers, Kyvers, Kryters,

 

Foey verwyters Vrouwe-smyters,

 

Foey de Vrouw die haren Man

 

In gheen liefde vieren kan.

 

4. Felle Beesten sonder reden,

 

Noyt gheleert in goede zeden,

 

Toonen liefd' en soeten aert

 

Als sy samen zyn ghepaert;

 

Ghy dan die uw' rechte handen.

 

Eens te - samen ginght verpanden,

 

Weest voor alles soet van geest,

 

Oft komt leert het van een Beest.

Het Ampt der Salighen is uyt gheheel hun sinnen
Godt en malkanderen ghedurigh te beminnen,

[p. 154]

 

Maer niemandt en sal daer beminnen synen Vrindt;

 

't En sy dat hy hem eerst in 't leven heeft bemindt,

 

Die met syn Wedergay 't heel leven heeft ghekeven,

 

En sal syn Wedergay niet minnen naer syn leven;

 

Gheen Mensch sal in Godts Ryck aen d'Enghels zyn ghelyck

 

Die als een Duyvel heeft gheleeft op 't Aerde-ryck.