Den eerelycken pluck-voghel

Liefde is eenen vred'samighen Koningh.

Stemme: Gheluckigh is den Mensch.

IN 't Koningh-ryck der n' in,

En komt noch Stael noch Yser,

Daer komt maer liefden in,

De liefden is daer Keyser,

De Lancie met de Pyck,

Die zyn voor eeuwelyck

Ghebannen uyt dat ryck,

2. Men laet in liefdes ryck,
Geen wreetheyt oft verwoetheyt,

't Ryck is alleenelyck

Vol soetheydt ende goetheydt,

Sattyne boordekens,

Fluweele koordekens,

En zyde woordekens.

3. O wat een vreught is dat
Wat blytschap en vermaken,

In sulck-een lieve Stadt

Een vaste wooningh maken,

[p. 152]

 

Wat vreught is diesghelyck

 

Het is een hemel-ryck,

 

Hier op het aerde-ryck.

 

4. Met liefden op te staen,

 

Met liefde weêr gaen slapen,

 

Dat staet my beter aen

 

Als hondert vette Schapen,

 

Gheen vreugt en heeft hier by,

 

By deês lief-hebbery

 

Is alle vreught copy.

 

5. Den Man bemindt de Vrouw,

 

Den eenen mindt den aend'ren

 

En dat is rechte trouw,

 

Twee herten aen malkand'ren,

 

Twee herten eens ghesindt,

 

Daer d'een hert d'ander mindt

 

Is 't soetste dat-men vindt.

Nemt liefde vveg uyt 's Werelts plyn,
De Wereldt sal een Helle zyn.
Dat Liefde vvaer in d'Helsche pyn,
De Hel soud' eenen Hemel zyn.