Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 113]
| |
Soet Honingh-Diefken,
Suyght aen myn Lief ken
Haer aen-sicht bloost altoos
Ghelyck een Roos.
2. Heel het jaer deur
Staet sy in fleur,
Sy en verliest
Haer schoonheyt niet als 't vriest,
Haer soete geuren,
Haer schoon colleuren
En hebben hier gheen endt,
Al endt de Lent.
3. Soeckt over-al
Op bergh en dal
Een Bloem, waer uyt
Soo soeten aessem spruyt,
G'en sult gheen vinde
Als myn Beminde,
Soo soet, soo schoon, en fris,
Ghelyck sy is.
4. Sy is habiel,
Sy is subtiel,
Sy is gentiel,
En soet van lyf, en ziel,
Vol soet humeuren,
Vol schoon colleuren,
Lieffelyck, vriendelyck,
En minnelyck.
5. O Bloem vol vreught,
Vol eer', en deught,
Maeckt my verheught
Door uwe soete jeught:
Soete Vriendinne
Die ick beminne,
Confyt myn bitter smert
In uw soet hert.
| |
[pagina 114]
| |
Rosett' gaf Tyter eens het puyck van all' de Rôsen
Die oyt een oogh' sagh blôsen,
En mits kreegh d'Herderinn' daer sulck'-een kleurtjen af,
Dat sy een Roose scheen die hem een Roosjen gaf;
Den Minnaer die de Roos' ontfongh van syn Vriendinne,
Die sprack met suyver' minne,
O schoone Herderinn'! waerom verdien' ick niet
Die Roos' in gift t'ontfaên die my deês Roose biedt?
|
|