Den eerelycken pluck-voghel

Eer'-lyck Kussie.

Stemme: Philis ghy vlucht.

WAt wil ick doen,

Oftspreken, oft wel swygen,

Op dat ick sou verkryghen

Van myn Philis eenen soen?

Den Secretaris van myn hert',
Magh die niet weten waer 't my smert:
En wilt dan niet qualyck nemen

Dat ick klaegh,

Wat pyn ick om u verdraegh.

[p. 60]

 

2. O soete Spruyt,

 

'k Wou lest den brandt van minnen

 

Verborghen gaen van binnen,

 

Maer den roock die broght hem uyt,

 

't Ghesucht dat my uyt't herte breckt

 

Spreckt daer myn tonghe niet en spreckt,

 

't Wenscht te kryghen door syn hyghen

 

Medecyn,

 

't Wilt van u gheholpen zyn.

 

3. Soo ghy noch klaeght,

 

Dat ick u spreeck van lussjens;

 

Stopt my den mont met kussjens,

 

Kust my eens ô soete Maeght:

 

Soo sult ghy hebben dat ghy vraeght,

 

En ick het ghen' dat my behaeght,

 

Soo maeckt ghy'er met een dinghen,

 

Twee ghepaeyt,

 

En naer hunnen lust versaeyt.

Het lieffelycke roodt dat wy sien vermillioenen
Op lippen ende mondt der ghener die wy soenen,

Dat purper root en is niet anders als het bloedt,

Dat door de lieve min naer 't aenghesicht toe-vloedt.

[p. 61]

 

Nu is 't dat onse ziel' is in het bloedt gheleghen,

 

Ghelyck de Wyse Liên daer niet en hebben teghen,

 

Wanneêr ick kus myn Lief, en hare lippen vley,

 

Soo kussen sigh met een ons zielen alle-bey.