Huwelijks-zegen, aan d'eerwaarde bruidegom Adrianus vander Singel, en de deugdlievende bruit Elisabeth vander Mijn

Beiden in den egt bevestigt binne Leiden, den XXIX. van louwmaant, MDCCXXX

[fol. B3v]

Herders-kout of Samenspraak, Tusschen Philander en Damon, over het Huwelyk van den Deugdryken Jongman Adrianus vander Singel, en de Eerbaare Jonge Dogter Elisabeth vander Mijn.
In den Echt verenigt den 29. van Louwmaand MDCCXXX.

PHILANDER.

HOe DAMON wat is dit, dat ben ik ongewent?

Van U mijn lieve maat! wat doet gy hier ontrent

By barre Winters-tijd, dat in den vroegen morgen,

Daar ieder legt gerust, en slaapt meest zonder zorgen:

De guure Noorden-Windt, waayt met een felle kouw,

De Velde zijn verdort, den Hemel zonder Douw;

De Beesten zijn op 't Stal, jaa Kruyden ende Boomen

Dat legt als levenloos. De Krisstallyne Stroomen,

[fol. B4r]

 

Alwaar men Somers-daags in Speele-vaaren gaat,

 

Ziet men nu overal dat het Bevroozen staat.

 

Dus dunkt het my dan vreemt! maar 'k zie het aan u wezen,

 

Als dat 'er is een vreucht, uyt u gezigt te leezen.

 

 

 

DAMON.

 

 

 

't Is waar ik ben verheugt, is u dan niet bekent

 

Wat dat 'er zal geschien! ik was van u gewent

 

Als gy maar nieuws vernam, dat kwam ik dan ter ooren;

 

Wilt gy dan luist'ren toe, ik zal 't u laaten hooren.

 

Weet gy niet in u Buurt, dat Dorilas daar vrydt,

 

By Silvia?

 

 

 

PHILANDER.

 

 

 

ô Neen!

 

 

 

DAMON.

 

 

 

Jaa al een ruymen tijdt:

 

Met Hart, met Ziel, en Zin, zoo kwam hy haar beminnen

 

Met deugden wel begaaft, zoo stal hy haare zinnen:

 

Maar Cupid' nam zijn Boog, aanziende zyne smert,

 

Die schoot een Minne-pijl, zijn Silvia in 't hert;

 

Daar lag zy doen gewont! van haar bestorve lippen,

 

Kwam doen het zoete woort, dat zoete Jaawoort glippen;

 

Maar Dorilas verheugt, gaat met haar t'Ondertrouw,

 

En Silvia zijn lief, wiert Bruyt, is nu zijn Vrouw.

 

 

[fol. B4v]

 

PHILANDER.

 

 

 

Dan is het pligtiglijk, dat wy dit Paar vereeren

 

Met eenen Zeegen-wensch.

 

 

 

DAMON.

 

 

 

d'Algeevenaar vermeeren

 

Haar beyder weder-min, gestaadig in den Trouw;

 

Als Abraham, en ook, als Zarah zyne Vrouw.

 

 

 

PHILANDER.

 

 

 

En DAMON ziet ik wensch wat haar mag overkoomen,

 

Van eenig ongeluk, zy niet en moeten schoomen:

 

Maar houden 't Deugdenspoor van Godtsvrugt in haar hant;

 

Zoo zal geen ^† Wrevel Dier, aan haar doen tegenstant.

 

Godt wil aan haar te zaam, dan ook zyn Zeegen deelen,

 

Dat zy mag Vrugtbaar zyn, en veele Spruyten teelen.

 

Wanneer zy afgeleeft, en 't scheiden koomen zal,

 

Haar Godt opvoeren wil, by 't Zalig Eng'len-tal:

 

En door Godts Zoon geleidt, zijn Geest haar daar zal bringen,

 

En daar voor Eeuwig mag, het Haleluja zingen.

 

 

 

J. vander Meer

† Dat Is: geen Haat, Twist, of Tweedragt van malkander verwagtende weezen, maar agterlaatende, zoo zult gy Vrede in u Huys hebben.