C.C.S. Crone. Kroniek van een Utrechtse schrijver

[p. 7]

CCS

Het grote is van ginder,
het kleine is van hier.
De grimmige gebouwen
vergrimmen en vergrauwen;
het kan misschien niet minder
of met wat meer plezier.

De muren zijn te hoog en
de stad verweert zich niet
in hun betonnen greep en
haar ziel is uitgeknepen;
maar wat niet is vervlogen
is Utrechts klein verdriet.

Want als men langs de werven
zijn laatste adem schept,
klinkt in de avond laat er
muziek over het water.
Nee, Crone zal niet sterven,
zolang het Klaasje klept.

Uit: Arie Niemeijer:
Leed in de provincie
(Utrecht, 1977)