Verzen

[p. 41]

Herdenking

Aan Albrecht Rodenbach.

‘Ter waarheid streeft mijn twijfelend gedacht,
Ter waarheid streeft mijn rustelooze ziel’
zoo ruischte, Kunstenaar, de diepe kracht
der sterk-golvende liedren uwer ziel.

Het lied dat luid uw edel hart ontsprong,
Dichter! was echt 'lijk goud en marmer-puur
en vloeide uit uwen boezen, met het vuur
dier groote Menschheid die u-zelf bedwong.

o Zanger! dorstend, in uw jong bestaan,
door 't leven ploegen uwen hoogen wil
van Mensch, gepaard met dien van Kunstenaar,

uw werk toch leeft in zuivre rythmen, - zwaar-
dreunende van 't blijde levensgetril, -
die 'k breed gelijnd voel in uw verzen gaan.