Verzen

[p. 15]

['t Wordt lichter. Als een zonnemelodij]

't Wordt lichter. Als een zonnemelodij,
groeiend in frissche, jeugdge morgenbeelden,
ruischt aan de dag, met klinkend getrompetter
van bloesemende Vreugd en harmonij,
bogend een wijde en eeuwig-jonge weelde
in 't zwerk, kleurig van 't vlammend licht-geschetter.

Maar, ach, mijn droom! gij die 'k in 't hart wil dragen!
'k voel in deze' allerschoonsten tijd, verblijd
en met zoo'n groote liefde, ach, eindloos slagen
mijn hart, alsof dees zilvren innigheid
al mijne dierbre passies, al mijn gloed
'lijk nietigheid deed sterven in 't gemoed!