Kriekende Kriekske

[p. 126]

Het ‘Kriekende Kriekske.’
Aan mijn Vriend B. van Meurs.

Het Kriekske kriekte in 't geurig hooi,
Zijn liedjes waren wondermooi;
Zijn heldre, reine, frissche toon
Trof elk beminnaar van het schoon;
Zoo kunstnares als koningin¹⁾
Liet gaarne 't Kriekske bij zich in.

Wel zei 't: ‘Bij 't nachtegalenlied
Mijn' zang gelijken durf ik niet.’ -
Die zingt ook maar voor korten tijd,
Dan zijn we voor een jaar hem kwijt,
Terwijl het vriendlijk Kriekske blijft,
Wanneer men 't maar niet ruw verdrijft.

Ook zeide elk vogeltje, dat zingt:
‘Hoe aardig 't kriekend deuntje klinkt!
Vaak zingt er een niet half zoo mooi,
Die vorstlijk woont in gouden kooi
Of vroolijk fladdert in het wild -
Ja, 't Kriekske hoort in 't Zangersgild!’

Gevleid was 'k dus en o, zoo blij,
Nu 't Krieksken ook eens kwam bij mij:
Een avond en een halven nacht
Heb ik met luistren doorgebracht.
Toen 'k alle wijsjes had gehoord,
Zei 'k: ‘Vriendlijk Kriekske, kriek toch voort!’

‘Ja, zing uw lieflijk lied nog lang,
Waarvoor ik u van harte dank.
En als ik nòg iets wenschen mag,
't Is, dat ik u dan ook eens zag.
Gij houdt van zoet, dus ook van honing?
Laat u reis zien dan in mijn woning!’

18 Mei 1883.

C. HONIGH.

1) Mevr. Bosboom-Toussaint en H.M. de Koningin Emma.