Kriekende Kriekske

Sinter-Klaos-surpries.

Een poets is onz' juffer gebakken!

Je lacht, dâ je 'n bult er van kriegt!

Ik kom 'et oe efkes vertellen,

Maor 'k reken er op, dâ je zwiegt.

Gen kwaod is 't, dus 'k mag 'et wel zeggen.

Jao, 'k woon er al drie jaor as meid,

En Keetje, dâ motte ien me priezen,

Gen kwaod hê'k van haor ooit gezeid.

Dâ zou ook den Hemel geklaogd zin;

Went dâ mot ik zeggen: ze is goed!

Maor jammer, ze is gek op de mode

En leeft op 'en heel groote voet.

[p. 118]

 

Ze draogt al japonnen die sleipen,

 

Met franjes van achter en striek;

 

Die 't breed hêt, die laot 'et breed hangen,

 

Zoo denkt ze, en ze hêt wel geliek.

 

 

 

Ien huus hêt ze egaol neie meubels

 

Gekocht ien 'et lest hallef jaor;

 

Ik wou veur de grap dâ je 't zien kos,

 

Dan sloegde de hand' ien elkaor.

 

 

 

Heur man, jao, dâ kunde begriepen,

 

Die is daormee niks ien zien schik.

 

Lest sloeg ie de vuust op de taofel

 

En zei: ‘Wie is baos, gij of ik?’

 

 

 

‘Zoo'n opschik die past nie veur minsen,

 

Die leven van veefokkerij.

 

Verdreid, al mien zeuventig koeien

 

Die kosten zoo veul nie as gij!’

 

 

 

Maor 't hielp nie: went kort nao die ruzie

 

Toen koeht ze weêr 'n kustlike kas:

 

Het hout blinkt er van as 'en spiegel;

 

De deuren zin heelgaor van glas.

 

 

 

‘Daorien (zei ze) heurt nou te pronken

 

Porsleingoed en zulver servies;

 

Dâ mot 'k van mien man zien te kriegen

 

Op Sinter-Niklaos as surpries.’

 

 

 

Toen goeng ze hum fleemen en aoien;

 

't Was ‘lievertje’ veur ‘lievert’ nao;

 

Nooit hêt ie zoo lekker gegeten!

 

Maor hie zei gen boe of gen bao.

[p. 119]

 

Daogs veur Sinter Klaos zei ze: ‘Mieke,

 

Mien man is vandaog er op uut:

 

Let gij nou is goed, as ie thuus kumt,

 

Op al wat ie zeit, wat ie duut.’

 

 

 

En 's aovends toen gaf ze 'm 'en klumpke

 

Met 'n briefke van binnen er ien:

 

Och, breng m' ien die kas, Sinter Klaosje,

 

Wat ik er 'et liefst ien zou zien.

 

 

 

En 's mergens heel vroeg, zei ze: ‘Mieke,

 

'k Heb gunstig gedroomd dezen nacht,

 

Toe, gao nou is stillekes kieken

 

Wâ moois Sinter Klaos hêt gebracht!’

 

 

 

'k Gao kieken, en 'k roep: ‘Juffer! Juffer!’

 

Ze vloog of er aongebrand was:

 

Wâ zag ze? Je kunt 'et nie raojen...

 

Heur man as surpries ien die kas!