Kriekende Kriekske

De riense-wien.

Der zat is 'en oud menneke
Van ien de tachtig jaoren
Ien 't huukske van den vuurheerd,

Gekweld deur fleurecien.

De dokter kwiem en zei hum:
‘Nie kwaolik wilde vaoren -
Welnou dan motte oe wachten

Al veur den Riense-wien!’

Toen zei hum dat oud menneke:
‘Al zou ik kwaolik vaoren,
Ik drink toch veuls te gerne

Een teugske Riense-wien.’

De dokter zei daortegen:
‘Zit dan maor op de blaoren,
As gij oe brandt van achtren!

Ik houw 'et veur venien.’

[p. 110]

 

Toen zei weer dat oud menneke:

 

‘Ik zal den wien nie spaoren

 

Al zou ik daorum lijen

 

Ook nòg zoo'n groote pien!’

 

De dokter weer daortegen

 

Met tieren en gebaoren:

 

‘Dan zulde mien as dokter

 

Nie langer bij ou zien!’

 

 

 

Toen schonk zich dat oud menneke

 

Een teugske van den klaoren

 

En schonk 'et ook den dokter,

 

Den grooten medicien.

 

Ze dronken saom en zongen

 

Bij 't fiedlen op de snaoren

 

Een liedeke ter eere

 

Al van den Riense-wien.