Kriekende Kriekske

't Zin me lievertjes.

Veur den trouwdag was 'et: minnen,
Eén van hart en één van zinnen.

Siends dien dag is 't afgeleerd,

't Geet nou aoverechts verkeerd:

Wat ie mooi viendt, viendt ze afgrieslik;
Wat ie dom nuumt, nuumt ze wieslik;

Keurt ie 't nieuw, ze keurt 'et oud;

Vuult ie 't werm, ze vuult 'et koud.

Casjeweelig laot ze 'm loopen
Met 'en vestje zonder knopen,

Met 'en borstrok slecht van pas,

Met 'en scheur ien broek en jas.

Casjeweelig, zoo 'et knapjes
Op den vloer en op den trap is,

Lôpt ie daodlik ien en uut

Met den modder aon de vuut'.

Zin ze aon taofel saom gezeten,
Dan priest ie expres dàt eten

Wat haor ien 't geheel nie smaokt;

Zij priest waor ie nie ân raokt.

Eet ie knollen, zij eet boerkool;
Eet ie wortels, zij eet zoerkool;

Eet ze spek, dan eet ie worst;

Pakt ze kruum, dan pakt ie korst.

[p. 86]

 

Scheldt ie haor veur sul en grompot,

 

Zij scheldt hum veur knul en brompot;

 

Hie zeit: ‘Hà'k oe nooit getrouwd!’

 

Zij schreit: ‘Dâ's mien argste fout!’

 

't Zin lievertjes ien 't kniebbelen

 

Harrewarren, kiebblen, striebbelen.

 

Wie de schuld hêt van die twee?

 

'k Raoi oe: moei je daor nie mee!