Kriekende Kriekske

[p. 84]

Een faobeltje.

Ien 't huukske van den vuurheerd
Zat ens 'en poes te knorren,
Dâ ze ien de kouw most loopen
Toezoers op bloote vuutjes.

Ze kende nog gen wienter
En dacht toen zij 't zag sneuwen:
Kiek, dâ zin wolle vlukskes,
Nou brei 'k mien twee paor kouskes.

Zoo dacht ze, en vliegt naor buuten
En trippelt met heur pootjes
De sneuw deur, dâ 't 'en aord was:
Toen liep ze op witte zukskes!

Maor, auw! daor vuult ze 't kriemlen
En tientlen ien heur teentjes,
Zoo koud as ies geworden,
't Was niet um uut te houwen.

Ze schudt die witte dinger
Weer knorrend van heur pootjes
En strompelt gauw naor binnen,
Naor 't huukske van den vuurheerd.

Daor zit ze en wrieft de vuutjes
En lekt ze met 'et tungske
En wermt ze bij de vlemkes
En - brandt zich 'en paor blaoren!

[p. 85]

 

Zoo geet 'et lieve kienders.

 

En daorum zeg'k oe dukkels:

 

Ge meugt nie ontevrejen

 

En kietteleurig wezen!