Kriekende Kriekske

Een geliekenis.

Een vaoder wandelt ien 'et veld;
Zien jungske, dâ vier jaoren telt,
Lôpt blij ien 't rond en op 'en draf,
Vangt vlienders en plukt bluumkes af.
Dâ hêt ie zoo èn wiel gedaon,
Toen keek ie vaoder triestig aon
En hong hum muuizaom aon 'et lief
En kermde: ‘Draog mien as-te-blief!’
De vaoder vuulde dâ gekerm
En nam 'et jungsken op den erm.
't Lei op zien schouwer 't heufdje neer
En vuulde niks gen muuiheid meer. -

Deur 't jungske worden wij beduud,
Deur 't wandlen onze levenstied,
Deur vaoder God. Meer zeg ik niet,
De rest haole ielk veur zich er uut!