Kriekende Kriekske

De karper en de kiep.

Een kiep liep langs den vieverkant

En scharrelde ien 'et zand;

Hie zocht er lekkre wurmen op

En stopte ze ien den krop. -

Een karper, die te loeren zat
En liefst die wurmen eiges at,
Las de erme kiep geducht den tekst:
‘Wâ duude hier, brutaole heks?
Ge schrauwt de balken daogliks stuk
Deur ouw “och-ai!” en “tuk-tuk-tuk!”
As waor' 't 'en heele karrewei
Het leggen van één enkel ei.
Of waonde 't soms 'en heldenfeit
Dat overal mot rondgekreid?...
Dâ kaoklen heurde mien nie doen:
'k Leg stil mien eiren, een miljoen
Ten minste, meer as gij ien 't jaor!’ -
‘Maor, (zei de kiep) ze zin d'r naor!
Gêf op oew eiren - en ik stop

't Miljoen hier ien mien krop!’ -