Kriekende Kriekske

De twee reuskes.

't Is Zundag. Ien 't lommrig prejeeltje

Zit grootmoeder. - Heeremientied!

Daor kiekt um 'et huukske heur Neeltje

En zet zich verheugd aon heur zied.

[p. 32]

 

Nie dukkels meer zal ze daor praoten,

 

Eén week nog - en dàn is 'et uut,

 

Dan mot ze lief grootje verlaoten,

 

Went - as je 't nie weet - ze is de bruud.

 

 

 

Geplukt had ze gauw onderwegen

 

Twee reuskes, zoo liefelik rood;

 

Ze leit - wel 'en bietje verlegen -

 

Er één van ien grootmoeders schoot.

 

 

 

Het mooiste, heel fris nog en kleurig,

 

Was dàt wâ ze 't ouwe mins gaf;

 

Het haore was nie meer zoo fleurig,

 

Daor vielen de blaodjes al af.

 

 

 

Wâ zitten ze triest met haor tweejen,

 

Ze geven volstrekt gen geluud...

 

Denkt grootmoeder soms aon 't verlejen,

 

En denkt aon de toekomst de bruud?...