Kriekende Kriekske

Een tegenvallertje.

Nooit knikte ze vriendlik mien toe over dag,

Wel dee ze dâ 's nachts ien mien droom.

Hao! eindelik kreeg ik 'en groet met 'en lach -

Hoe gruunden de blaoi' aon de boom'!

De karmis kwiem aon, en ik docht: nou veuruut!

Heur ‘jao’ hâ 'k al beet ien mien droom.

Ik dee 'et verzuuk...Harrejennig 't was fuut -

Hoe geelden de blaoi' aon de boom'!

[p. 27]

 

Toen zag ik haor wandlen aon d' erm van 'en jong,

 

Dâ hielp mien veurgoed uut den droom.

 

't Was krek of 'en harfstkou mien lejen deurdrong -

 

Hoe vielen de blaoi' van de boom'!