Kriekende Kriekske

[p. 14]

Um vredes wil.

Ik had aon haor 'en beste vrouw,

Het puuk van 'en boerin

Met zenuwen as kaobeltouw

En zonder eigenzin.

Soms viel er wel 'en kiebling veur,

Zoo as dâ meer geschiedt,

Dan was ze 'en dag uut haor humeur,

Maor langer duurde 't niet.

Toen kreeg ze soms 'en kwaoje bui

Die duurde 'en heele week;

En lest was ze um 'en haoverklap

Een heele maond van streek.

Ik docht: nou wordt 'et meer as tied,

Went anders nêmt ze 'en jaor!

En ikke naor den dokter toe

Um medecien veur haor.

De dokter zei: ‘Gao zitten, man!’

En dee mien vraog op vraog,

Beveurbeild: ‘Hêt ze 'en goed humeur?’

En: ‘Hêt ze 'en goeje maog?’ -

Ik zei: Heur maog is opperbest,

Ze eet 's middags wel veur vier;

Maor, dokter, as ik 't zeggen mag,

't Humeur dâ deugt gen zier.

Ik kik - dan spuugt ze vuur en vlam;

En, onder ons gezeid,

Ze wordt zoo schraol as bot en vel

Van puur kwaodaordigheid -

[p. 15]

 

‘Begrepen!’ zei de dokter toen,

 

‘Nou luuster goed naor mien:

 

De vrouw is, wâ men nuumt nerveus;

 

Ou geef 'k deez medecien:

 

 

 

‘Gij laot ien alles haor begaon

 

En doen al wâ ze wil;

 

Sprêk haor nooit tegen; keur 't nooit af

 

Wâ ze uutvoert ien heur gril.

 

Houw dâ goed vol! dan wordt 'et mins

 

Weer dik en vet en wel.

 

Kalmierend warkt die medecien

 

Op ielk nerveus gestel!’ -

 

 

 

'k Zei: Dank oe, dokter! Maor ik docht:

 

Dat is 'en raor geval:

 

Mien gêft ie wat - en 'k bin nie ziek -

 

Haor gêft ie niemendal.

 

Toch hê 'k die medecien gebruukt

 

Trouw ielken dag van 't jaor;

 

Ze kostte wel gen halve cent,

 

Maor viel m'alevel zwaor.

 

 

 

En de uutkomst? Faoliekant, verdreid!

 

Zij dik en vet en wel;

 

Maor ik van puur zachtaordigheid

 

Zoo schraol als bot en vel.

 

Zij houwt zich jufferziek, nerveus,

 

En volgt toezoers heur gril;

 

Ik laot mien leien bij den neus

 

Deur haor - um vredes wil!